မေျပာသာလို႕ လွည့္ျပန္ခဲ့ရပါသည္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္မေက်နပ္ေပ။ အသက္ငယ္တာ
တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာမွာေကာင္းေပမဲ့ ဒီေနရာမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ခံရခက္လွသည္။``ဘယ့္နဲ႕ ဗ်ာ
ဆြမ္းခံအိမ္မရွိလို႕မွ ဘံုေလာင္းတိုးပါတယ္ဆိုေနမွ´´။
ကိုရင္ေလးစိတ္ထဲမွာ အခဲမေက်ျဖစ္ခဲ့တာ ေလးပါ။ ျဖစ္မယ္ဆိုလဲ ျဖစ္ခ်င္စရာပါဘဲ။
မႏၱေလးေရာက္တာမွ (၁) ေက်ာ္ရံုသာရွိေသးသည္။ ဆြမ္းခံအိမ္မရွိသျဖင့္ မနက္ေစာေစာထ
ဘံုေလာင္းတိုးရသည္မွာ မႏၱေလးစာသင္သားထံုးစံတစ္ခု ၊ ` ဘုံေလာင္းမွ မတိုးဘူးလွ်င္ မႏၱေလး စာသင္သားမပီသ´ ဟုပင္ေျပာရမလိုျဖစ္၏။
တကာမႀကီးတစ္ေယာက္ ဒယ္အိုးႀကီးတစ္လံုးေရွ႕မွာခ်လို႕ ကိုယ္ေတာ္ေတြ ဆြမ္းေလာင္ေန
တာျမင္လိုက္ရေတာ့ ၀မ္းသာသြားသည္။ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ သံဃာေတြလဲသိပ္မမ်ားေသးေတာ့
ဒီဟင္းတစ္ခြက္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ရမွာကို တြက္ဆၿပီး သံဃာေတာ္မ်ားေနာက္မွ တန္းစီကာ
ဟင္းကိုခန္႔မွန္းၾကည့္လိုက္သည္။
``ဘာဟင္းေတြပါလိမ့္ ၊ ဥဳံဖြ ခရမ္းသီးေတြက လႊဲပါေစ ၊ ဘုရားသိၾကားမ လို႔ ၀က္သား
ျဖစ္ပါေစဗ်ာ´´
ေရွ႕မွာ ကိုယ္ေတာ္ ႏွစ္ပါးသာက်န္ေတာ့သည္ ထို႕ေၾကာင့္ ဟင္းကိုလဲ ျမင္ေနရပါၿပီ ၊ထင္ထား
သလို ၀က္သားေတာ့မဟုတ္ ၊ ငါးပိေၾကာ္ေတြ။ ပိုအဆင္ေျပတာေပါ့ မကုန္ရင္ ေနာက္ရက္
အတြက္ ထားလို႕ရတယ္ေလ။ ဒီလိုႏွင့္ တစ္ပါးၿပီးသြားၿပီ ၊ ေနာက္ထပ္တစ္ပါး ။
ေဟာ - - - ေရာက္ပါၿပီကိုယ့္အလွည့္ ၊
မ်က္လႊာခ်လို႕ သမဏသာရုပၸျဖစ္ေအာင္ေနၿပီး သပိတ္ဖံုးေလးကို အသာဖြင့္
ကာ ဆြမ္းေလာင္းမည့္ေနရာ ေရွ႕တည့္တည့္သို႕ရပ္ေနလိုက္သည္။
``ကိုရင္ေလး ၊ ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား ´´
( ဂ်ိန္း တ လိန္းလိန္း ဒိန္း ) ေခါင္းေပၚ ကို မိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္သလို ဘယ္လိုမွထင္မွတ္မထား
ေသာအေျခေန။ ေခါင္းကိုေမာ့လို႕ အသာေလးလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
``ကိုရင္ ၊ ကန္ေတာ့ဆြမ္းလို႕ေျပာေနတာမၾကားဘူးလား ၊ တစ္ခါတည္းေျပာလိုက္မယ္ ၊
ေနာက္ရက္ေတြလဲ ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား´´ခပ္တိုတို ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလိုက္ေလသည္။
စဥ္းစားလို႔သာၾကည့္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ ၊ သံဃာေတာ္ေတြအမ်ားႀကီးၾကားထဲမွာ သူမ်ားေတြကို
ေတာ့ ေလာင္းလွဴၿပီး ကိုယ့္က်မွ ကန္ေတာ့ဆြမ္းဆိုေတာ့ ၊ မရွက္တမ္းေျပာရရင္ အားငယ္
ၿပီးေတာ့ ငိုခ်င္သလုိလို၊ ဒါေပမဲ့ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ေတာ့ ထိန္းထားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ရင္ထဲမွာေတာ့ မ်က္ရည္မိုးေတြ ရြာခဲ့တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ မေက်နပ္မႈေတြနဲ႕အတူ စိတ္ထဲမွာ ႀကံဳး
၀ါးမႈေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါသည္ ``ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ငါဟာ နာမည္ႀကီး ဓမၼကထိကႀကီးျဖစ္ရင္
ခင္ဗ်ားတို႕အေၾကာင္းကို တစ္ႏိုင္ငံလံုးသိေအာင္ ေဟာျပလိုက္မယ္´´။
ကေလးသဘာ၀ကိုး ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါမလဲ၊ ရိုင္းတယ္ဘဲဆိုဆို မိုက္တယ္လို႔ဘဲေျပာေျပာ
ရင္ထဲမွာျဖစ္ခဲ့တာကို အမွန္တိုင္းေျပာျပတာပါ။
ဒီလိုႏွင့္ ရက္ကို လစား လကုိႏွစ္ စားလို႔ ရာသီဥတုေတြ အလီလီေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ ၊ စာသင္သား
တို႕တာ၀န္ျဖစ္တဲ့ စာက်က္စာအံ့ လုပ္လို႕ ႀကိဳးစားလိုက္တာ ယခုေတာ့ ပထမႀကီးတန္းေအာင္
ၿပီး တကယ္ကိုထြားႀကိဳင္းသန္မာတဲ့ ကိုရင္ႀကီးတစ္ပါးျဖစ္ခဲ့ၿပီေလ။ ေနလာခဲ့တာကလဲ အခ်ိန္ ေတြၾကာလာၿပီဆိုေတာ့ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕ ထိုင္ကိုယ္ေတာ္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။
ထို႕ေၾကာင့္ ဓမၼာစရိယတန္းအတြက္ ေနာက္ထပ္ ပညာသင္လို႕အဆင္ေျပမဲ့ ေက်ာင္းတစ္
ေက်ာင္းကို ရွာၿပီး ေျပာင္းေရႊ႕ ရပါေတာ့သည္။ ၀ါတြင္းကာလ ေရာက္လို႕ စာ၀ါေတြလဲစတင္
လိုက္ေနရပါၿပီ ။ ေနရာအသစ္မွာ အေပါင္းသင္း အသစ္ေတြ အျမင္သစ္ေတြနဲ႕ တကယ္ကို
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမိပါသည္။
မွတ္မွတ္ရရ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔။
၀ါတြင္းကာလ လျပည့္လကြယ္ဆိုရင္ ဘုံဆြမ္းေလာင္းသူ အမ်ားဆံုးေန႔မ်ားျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစုၿပီး ဘံုေလာင္းတိုးရန္စီစဥ္ထားၾကေလ၏။ မနက္ သံုးနာရီ
ခြဲသည္ႏွင့္ အိပ္ယာထ မ်က္ႏွာသစ္ သကၤန္းရံု သပိတ္ပိုက္ကာ ငါးပါးေပါင္ၿပီး သြားခဲ့
ပါသည္။
ဒုတိယမၸိ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ `ရာသက္ပန္ ကန္ေတာ့ဆြမ္း´ ေလာင္းခဲ့ေသာေနရာသို႔
ေရာက္လာျပန္ပါေတာ့သည္။သို႔ေပမဲ့ ထိုဆြမ္းဟင္းကိုေတာ့ သြားေရာက္မခံယူျဖစ္ေတာ့ပါ။
စိတ္နာေနလို႕လားဟုေမးလွ်င္ လံုး၀(လံုုး၀) မဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းမွာ - ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးက
လာေရာက္သတိေပးေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
သူေျပာပံုက ``ကိုယ္ေတာ္တို႕ အဲဒီဘက္ကို မသြားနဲ႕ ၊ စိတ္ဆင္းရဲလိမ့္မယ္´´
``ဘာျဖစ္လို႔လဲ အရွင္ဘုရား´´
``အဲဒီ ဘံုေလာင္းက ကိုရင္ငယ္ေတြကိုဘဲ သီးသန္႔ေလာင္းတာတဲ့´´
ဟုတ္ပါသည္ သူေျပာမွ ေသခ်ာၾကည့္မိေသာအခါ ကိုရင္ေလးေတြသာ ရွိ၏ ၊ အႀကီးဆိုလို႔
တစ္ပါးမွ မေတြ႕ရေပ။
ေနာက္မွ ျဖစ္ရပ္မွန္ကိုသိရပါေတာ့သည္။ ဖိုးေတာမ်ား ( ေတာထြက္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးမ်ား )က
ႏွစ္ခါ သံုးခါ ျပန္လည္ခံယူေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ ကြ်ႏ္ု ငယ္စဥ္ကႀကံဳခဲ့တာကေရာ
ကိုရင္ငယ္ေလးမ်ား ထိုကဲ့သို ႏွစ္ျပန္ သံုးျပန္ၿပီး ခံတတ္ေသာေၾကာင့္မ်ားျဖစ္ေလမလား။
ဒါေပမဲ့ - - က်ိန္ေျပာ၀ံ့ပါသည္ ဆြမ္းခံစားခဲ့သည့္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ႏွစ္ခါျပန္တိုးခဲ့
ေသာ အျပဳမူမ်ဳိးကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မလုပ္ဖူးေပ။
ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ကံဆိုးသူသည္ ကြ်ႏ္ုပ္သာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကိုရင္ေလးဘ၀မွာတုန္းကလဲ ကန္ေတာ့ဆြမ္း အခုအရြယ္ေရာက္ေသာ္လဲ ကန္ေတာ့ဆြမ္း ။ ။ ။
ေအာ္ - - - - ဒါ့ေၾကာင့္ ေျပာၾကတာကိုး ။
``ကံစမ္း မန္းတက္ ၊ ဥာဏ္စမ္း ဆန္းတက္´´ တဲ့။
No comments:
Post a Comment