Sunday, July 29, 2012

တိကၡတို႔ ႏွစ္ခါနာတဲ့ကိန္း


စာသင္တိုက္မ်ားျပန္ဖြင့္ေနၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ယခုႏွစ္မွ အသစ္ေရာက္လာေသာ စာသင္သား ကိုရင္မ်ားေရာ မႏွစ္ကတည္းကရွိေနေသာ စာသင္သားမ်ားပါ အားလံုးစုေပါင္း  စာက်က္ေနၾက
ပါသည္။ စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းမ်ားလဲထြက္သြားေလၿပီ။ ေအာင္သူေအာင္  က်သူက် စာေမးပဲြ
သဘာ၀က ဆံုးျဖတ္ေပးသည့္အတိုင္း မိမိတို႕အတန္းဆိုင္ရာစာမ်ားကိုသာ က်က္ေနရဆဲျဖစ္ပါ 
သည္။ ကိုရင္တိကၡတို႔ အဖြဲ႔ထဲမွာလဲ ( D ) သံုးလံုးရတဲ့သူေတြသာမ်ားပါသည္။

( D ) သံုးလံုးဆိုလို႔ တကၠသိုလ္၀င္တန္းေတြ ရတဲ့ Distinction  လို႔ေခၚတဲ့ ( D ) ေတာ့မဟုတ္
ေပ။ ေအာင္ျမင္သူေတြအတြက္ ( D ) ပါသလို  က်တဲ့လူေတြအတြက္လဲ ( D )ပါတယ္လို႔ေျပာ
ရမယ္ထင္ပ။ အဲဒါေတြကေတာ့ -
( D ) ႏွစ္မွာလဲ
( D ) စာေတြကိုဘဲ က်က္ၿပီး
( D ) စာခ်ဆရာေတြနဲ႕ဘဲ ျပန္ေတြ႕ရဦးမယ္။

ဒါကေတာ့ ေအာင္တဲ့လူေရာ က်တဲ့လူပါရွိလို႔ သံုးလံုးျဖစ္တာေလ။ တစ္ခါတစ္ေလ အေျခေန မေကာင္းလို႔  ေဂဇက္၀ိမုတ္ (ေအာင္တဲ့လူတစ္ေယာက္မွ မရွိတဲ့)အခါေတာ့ ( D )  ေလးလံုး
ေပါ့ေလ။ ( D ) သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ထပ္ထည့္လိုက္ရံုဘဲ။

ကိုရင္တိကၡတို႔ အတြက္ေတာ့ စာေမးပဲြက်တာ သိပ္ေတာ့မထူးဆန္းေတာ့ဘူးဟုေျပာရမလိုပင္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ( ၃ )  ႀကိမ္ေျမာက္ ( D ) ရျခင္းမဟုတ္ပါလား။  ေဘာလံုးသမားေတြ
အတြက္ေတာ့ တစ္ပဲြတည္း သံုးဂိုးသြင္းရင္ ဟက္ထရစ္ရသလို တိကၡတို႕ကေတာ့အလတ္တန္း
တစ္တန္း တည္းကို ( ၃ ) ခါ ျပန္က်တဲ့အတြက္       က်ရႈံးျခင္း ဟက္ထရစ္     ရထားတဲ့သူဟု
ေျပာရမလို။

ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္တယ္လို႔ဘဲ     ေျပာရမလားေတာ့မသိေပ ။ ကိုရင္တိကၡ စာေမးပြဲ မေျဖခင္က    ခဏခဏေျပာေလ့ရွိေသာ   စကားေလးတစ္ခြန္းရွိပါေသးသည္။ အဲဒါေလးက-

`` စာေမးပြဲႀကီး နီးလို႔လာၿပီ ၊  ေမးခ်င္တာေမး ၊  ရမ္းလို႔ေျဖမည္ ၊   ဒီႏွစ္က် ေနာက္ႏွစ္က်န္
    ေသးသည္´´တဲ့။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီဆရာနဲ႕ျပန္ေတြ႕လို႕ကေတာ့ မိေအး ႏွစ္ခါနာတဲ့ကိန္းဆိုက္မွာေတာ့   လန္႔ေန
မိတာအမွန္ပါ။ ႀကံဳတုန္းေလးေျပာျပလိုက္ပါဦးမယ္ မိေအးႏွစ္ခါနာတဲ့ကိန္းဆိုတာေလးကိုေပါ့။
အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္း ၈ ပါးႏွင့္အတူ ကစၥည္းသဒၵါႀကီး စာ၀ါတက္ေတာ့ဘယ္ကေနဘယ္လို
ေရာက္သြားတယ္ေတာ့မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။   မႏုႆ ဆိုတဲ့ပုဒ္ကိုဂိုဏ္းစဥ္ခိုင္းပါေတာ့တယ္။
ဘယ္သူမွ မရတဲ့ အဆံုးေတာ့ တိကၡတို႔အလွည့္ေရာက္တာေပါ့။

``ေဟ့ တိကၡ မင္းရလား ၊ ဆိုစမ္းကြာ´´
ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆိုခိုင္းလို႔မရေတာ့တဲ့အတြက္ စာခ်ဆရာေတာ္ စိတ္တိုေနပါသည္။

`` ေဟ့ေကာင္ ၊ မရေတာ့ဘူးလားကြ´´
``တင္  တင္ တင္ တင္းပ ၊ တပည့္ေတာ္ စဥ္းစားေနတာပါဘုရား ´´

``ဟာ ၊ ဒီေလာက္ေတာင္ ညံ့ရသလား၊ ကဲကြာ  `ဘုန္း´ ´´
လက္ထဲကိုင္ထားေသာ သေျပကန္စာအုပ္ (သေရဖုန္း) ျဖင့္ ေခါင္းကိုရိုက္ခံလုိက္ရေလ၏။

ထိုအခါက်မွ ေၾကာက္အား လန္႔အားနဲ႕ ဘယ္ကေနဘယ္လိုပါးစပ္က ထြက္လာတယ္မသိ။
`` မႏုေႆာ ၊ မႏုႆာ ။ပ။ မႏုေႆသု´´

ဘယ္သူမွ မရတဲ့စာကို မိမိက ဆိုႏိုင္လိုက္သျဖင့္ `ငါကြ´ ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ ေခါင္းေလးကို အသာေလးေမာ့ခါ ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။  ထိုအခါ -

`` ဘုန္း ´´ ( ဟာ ၊ ေဆာ္ခံလုိက္ရျပန္ၿပီ )
`` ေစာေစာကတည္းက အဲလိုဆိုလိုက္ရင္ မင္းပါစပ္ေလျဖတ္သြားမွာမို႔လား။ ငါ့ကိုစိတ္တို 
    ေအာင္လုပ္တဲ့ေကာင္´´။

မရေတာ့လဲ မရလို႔တဲ့ တစ္ခ်က္ တြယ္ခံလုိက္ရတယ္။ ျပန္ေတာ့လဲ ေစာေစာကတည္းက
အဲလိုမဆုိရေကာင္းလားဆိုၿပီး တစ္ခ်က္ထပ္ၿပီး  အတြယ္ခံလုိက္ရေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ေျပာတာေပါ့ `မိေအး ႏွစ္ခါနာတဲ့ကိန္း´ဆိုတာ။

ေၾသာ္ ဘာပဲပဲျဖစ္ျဖစ္တိကၡ ႏွစ္ခါနာတဲ့ ဒီစာ၀ါကို စိတ္နာလို႔ေတာ့မျဖစ္ဘူးေလ။ ဒီအတန္း
ေအာင္မွ ဒီလိုဘ၀က လြတ္မွာကိုး။

Friday, July 20, 2012

မ်ဳိဆက္သစ္ႏွင့္ေရွ႕ေဆာင္



ယေန႔ေခတ္လူငယ္မ်ားကို အသိဥာဏ္ရရွိေစရန္မွာ ေရွ႕ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္တို႕၏ ျပဳမူ ေျပာဆို လုပ္ကိုင္ျခင္းတို႕က အဓိကျဖစ္ပါသည္။

ရြာတစ္ရြာတြင္ အသံုးျပဳေနေသာ စကားလံုး ေ၀ါဟာရမ်ားမွာ  လြန္ခဲ့ေသာ ( ၁၀ ) ႏွစ္က
ေျပာဆိုခဲ့ေသာ အသံုးျပဳခဲ့ေသာ သာမန္ေ၀ါဟာရမ်ားသာျဖစ္၏။ ထိုသာမန္ ေ၀ါဟာရမ်ား
ေၾကာင့္ သာမန္အသိဥာဏ္ သာမန္အေတြးေခၚမ်ားကိုသာ ေပးစြမ္းႏိုင္ေလ၏။

ရြာတစ္ရြာတြင္ စာဖတ္ေသာ အသိပညာရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္သာရွိခဲ့လွ်င္ ရိုးရာအသံုး ထက္မကေသာဆန္းသစ္ေသာစကားဆန္းမ်ားကို ထုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္၏။ သာမန္ေ၀ါဟာရ ထက္သာလြန္ေသာ အသံုးႏႈန္းစကားစုတစ္ခုေၾကာင့္  ဆန္းသစ္ေသာ အေတြးေခၚတစ္ရပ္
သည္ ေနာက္လိုက္လူငယ္မ်ားၾကားတြင္လမ္းစတစ္ခုအျဖစ္ေရွ႕ေဆာင္ႏိုင္ေသာ အေျခေန
တစ္ရပ္သို႕ေရာက္ရွိသြားႏိုင္ေလ၏။

လူငယ္တို႔၏ သဘာ၀သည္ ေရွးကလူႀကီးမ်ားေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားမ်ားကိုသာကိုးကား
ရာအျဖစ္ႏွင့္ ျပန္လည္ေျပာဆိုတတ္ၾက၏။ မိမိတို႔၏ ေနာက္ျဖစ္လာမည့္   မ်ဳိးဆက္မ်ားကို
လည္း မိမိတို႔မွတ္သားထားခဲ့ေသာ စကားတို႔ျဖင့္သာ ျပန္လည္ ဆံုးမျခင္း ေျပာဆိုဆက္ဆံ
ျခင္းမ်ားကိုျပဳလုပ္တတ္၏။

စာေပ၏ အကူအညီျဖင့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ တုိ႔အၾကားတြင္ သာမန္ထက္ပိုေသာ အေတြးအျမင္
တို႕ကိုေပးစြမ္းႏိုင္ေသာ စကားလံုးအသစ္တို႕ကို သံုးႏႈန္းျခင္းသည္ တိုးတက္ေရးလမ္းစကို
ေဖာ္ေဆာင္ေပးရာေရာက္ေလ၏။

လူသားသဘာ၀သည္ မိမိတို႔ၾကားသိခဲ့ေသာ အသိအျမင္မ်ားေပၚမူတည္၍   မိမိတို႔ဘ၀၏
ေရွ႕ေရး (တိုးတက္ေရး လမ္းစ) ကိုေတြးဆ ႀကံစည္သည္ကသာမ်ား၏။ ထုိအခါ တိုးတက္
ေရးလုပ္ငန္းစဥ္တို႕သည္ေရွ႕ကထက္မပိုေသာအလုပ္အကိုင္မ်ဳိးျဖင့္သာကုန္ဆံုးသြားတတ္
ၾကေလ၏။

ဤကား မ်ဳိးဆက္သစ္ ႏွင့္လက္ရွိ ဆက္သြယ္ေနပံုျဖစ္ပါသည္။

မ်ဳိးဆက္သစ္ တုိ႕ကို အသိဥာဏ္ ရရွိေစရန္္  စစ္မွန္ေသာ အေတြးအျမင္မ်ား  လမ္းစေဖာ္
ေဆာင္ေပးႏိုင္ေသာ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားႏွင့္ ထိစပ္ေပးဖို႔လိုပါသည္။

အဓိကက်ေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္မွာ လမ္းညႊန္ေပးေသားသူသည္ မိမိ၏ အေတြးအျမင္ျဖင့္
တိုးတက္ေရးလမ္းစကို ရွာေဖြတင္ျပရာတြင္ နည္းလမ္းဥပေဒသကို သိေစလိုခ်င္းထက္ မိမိ
ကို ေျပာျပႏိုင္သူ အျဖစ္သိေစျခင္းက ပိုသြားတတ္သည္လည္းရွိပါသည္။

အနီးကပ္ဆံုး  ဥပမာတစ္ခုထုပ္ျပရလွ်င္     တရားေဟာေသာ   ဓမၼကထိကမ်ားမွာ သိသာ
ထင္ရွားလွ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္- တရားေဟာျခင္းသည္ စစ္မွန္၍   ေအးခ်မ္းေသာ
တရားဓမၼ၏ အရသာကို သိေစျခင္း ရရွိေစျခင္းတြင္မူတည္ပါသည္။

အဓိကက်ေသာ အခ်က္သည္ သာမညအျဖစ္ေရာက္ရွိသြားေသာအခါ  တရားဓမၼကိုသိေစ
လိုျခင္းထက္ မိမိသည္ တရားေဟာေကာင္းေသာပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ေပၚလြင္ထင္ရွားေစလိုေသာ
အခ်က္မွာ အဓိကအျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိသြားေလ၏။

စစ္မွန္ေသာဓမၼအသိကိုျဖန္႔ေ၀ရာတြင္   မြန္ျမတ္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္    လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေလ
အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအတြက္ အက်ဳိးမ်ားေလျဖစ္၏။     ဓမၼလမ္းေၾကာင္းမွတိမ္းေစာင္း
သြားခဲ့လွ်င္     ဓမၼမဟုတ္ေသာေနရာ (သို႔မဟုတ္)   ျမတ္ေသာအသိအျမင္မ်ားႀကီးစိုးမႈမရွိ
ေသာေနရာကို ေရာက္ရွိသြားႏုိင္ေလ၏။

ထိုအခါ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိသေလာက္ ပ်က္စီးျခင္းသို႕ ဦးတည္သြားႏိုင္ေလ၏။   လူသားတို႕၏ 
သေဘာသည္ မိမိတို႕၀ီရိယစိုက္၍        လုပ္ထားေသာအရာဟူသမွ်ကို    ပတ္၀န္းက်င္မွ
အေကာင္းျမင္မွသာလွ်င္ သေဘာေခြ  မေနာေတြ႕တတ္၏။    မိမိသည္ မွားေနေသာလမ္း
ေၾကာင္းသို႕ေရာက္ရွိေနေသာ္လည္း    ယခင္လုပ္ခဲ့ေသာ   ေကာင္းေသာလုပ္ရပ္အခ်ိဳ႕ႏွင့္
ယခုအခ်ိန္တြင္ အစြမ္းကုန္သံုးထားေသာ ၀ီရိယအားကို ေရာစပ္ၿပီး မွန္သည္ထင္ေနတတ္
ေလ၏။

ထိုပတ္၀န္းက်င္ရွိ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားသည္  မွန္ေနသေယာင္ျဖင့္ မွားေနေသာ   လမ္းမ်ဳိးကို
လိုက္ခဲ့မိပါက   ပန္းတိုင္ႏွင့္ေ၀းၿပီး   လမ္းေလွ်ာက္လွ်က္ လမ္းေပ်ာက္ေသာကိန္းမ်ဳိးဆိုက္
သြားႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။

ထို႕ေၾကာင့္   ယေန႔ေခတ္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအေနျဖင့္   မွန္ကန္တိက်ေသာ ေတြးေခၚမႈမ်ား
ေနာက္သို႔   စစ္မွန္ေသာ အသိဥာဏ္   ေပ်ာ့ေျပာင္းႏုညံ့ေသာႏွလံုးသားျဖင့္    ဥာဏ္တံခါး
ဖြင့္ထားၿပီး လိုက္နာဖို႔လိုပါသည္။

မည္သို႔ပင္ဆုိေစကာမူ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာမည့္   ယေန႔ေခတ္    မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ား
သည္ ေရွးရိုးစြဲျဖစ္ေနေသာ မွားယြင္းေသာ   အယူအဆမ်ားကို လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပဳထား
လွ်င္ အရင္ထက္မပိုေသာ တိုးတက္မႈမ်ဳိးကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ရမည္သာျဖစ္၏။

တိုးတက္ျခင္းဟူသည္မွာလဲ မြန္ျမတ္စင္ၾကယ္ေသာ စိတ္ဓာတ္တို႕ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာ
မွသာလွ်င္ အနာဂတ္အတြက္ ေတာက္ပေသာ ဘ၀ေနထိုင္မႈမ်ားကို ဖန္းတီးပံုေဖာ္ႏိုင္မည္
ျဖစ္ပါသည္။

သို႔အတြက္ ေရွ႕ေဆာင္ဟူသည္    ေကာင္းေသာလမ္းညႊန္မႈျဖင့္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မွ   သာလွ်င္
မ်ဳိးဆက္သစ္တို႕က ေနာက္လိုက္ျပဳသင့္ေသာသူျဖစ္ေပလိမ့္မည္။       အရာရာကိုေ၀ဘန္
ဆန္းစစ္မႈကို မျပဳႏိုင္ေသာ လူေျပာ သူေျပာ ၾကားၾကားသမွ်ကို    နာေယာင္ေနတတ္ေသာ
ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ လမ္းစဥ္ေနာက္သို႔လိုက္ခဲ့မိပါက   တစ္ခဏခ်င္းပင္  ပ်က္စီးျခင္းသို႕ ေရာက္
ရွိသြားႏိုင္မည္ျဖစ္၏။

ေခါင္းေဆာင္တို႔မည္သည္   ေခါင္းေရွာင္ေနလို႔မျဖစ္ေပ။    ေခါင္းေရွာင္တတ္ေသာ ေခါင္း
ေဆာင္မ်ားသည္   မသမာသူတို႔၏လႊမ္းမိုးမႈျဖင့္ လ်င္ျမန္စြာ  ပ်က္ဆီးျခင္းသို႔ေရာက္ရွိႏိုင္
သည္ကို အလြန္ပင္ သတိထားဖို႔လိုအပ္ပါသည္။

Thursday, July 5, 2012

တိကၡတို႔ေတာ့ လြဲျပန္ၿပီ



ကိုရင္တိကၡရြာျပန္ေရာက္ေနသည္မွာ ၁ လပင္ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ေနာက္ရက္ဆို ၿမိဳ႕စာသင္တိုက္သို႔ျပန္သြားရပါေတာ့မည္။မျပန္ခင္ ဒီညေတာ့ ရြာထဲကိုလွည့္လည္ႏႈတ္ ဆက္ရန္ စဥ္းစားထား၏။      အရင္ကတည္းက          မိမိကို ပိုက္ဆံေထာက္ပံ့ေပးေနေသာ   ဒကာႀကီး
ဦးထြန္းတင္ ႏွင့္ ဒကာမႀကီး ေဒၚရင္ရင္တို႔ အိမ္ကို သြားေရာက္ႏႈတ္ဆက္ဖို႔စိတ္ကူးထား၏။

ညေန ၅ နာရီေလာက္တြင္  လာခဲ့မည္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကိုလဲ   ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို
ေန႔လည္ကတည္းကေျပာထားခိုင္းလိုက္ေလ၏။

ညေန ၅ နာရီထိုးေသာအခါ   ေက်ာင္းသားေလးကိုေခၚ၍   ဦးထြန္းတင္တို႔ အိမ္ဘက္ကိုထြက္
လာခဲ့ပါသည္။ သိပ္ေတာ့မေ၀းပါ။  (၁၀) မိနစ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ေသာအခါ အိမ္းနား
သို႔ေရာက္လာပါေတာ့သည္။  ကိုရင္တိကၡလာေနတာကို  လွမ္းျမင္ေနရသည့္အတြက္   ဒကာ
ေတာ္ဦးထြန္းတင္မွာ ေလွခါးနားမွ ရပ္လွ်က္ေစာင့္ႀကိဳေနေလ၏။

ကိုရင္တိကၡတို႕ ၿခံ၀င္းထဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ  မထင္မွတ္ဘဲ အိမ္ေအာက္မွ ေခြးကထြက္လာ
ၿပီး ဇြတ္အတင္းေဟာင္ပါေလေတာ့၏။ ဦးထြန္းတင္လဲ သတိမထားမိလိုက္ေပ။

အမွတ္တမဲ့ဆိုေတာ့ ကိုရင္တိကၡလဲ   ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္ကာ ၾကံရာမရေတာ့သျဖင့္ ဖိနပ္ျဖင့္ခြ်တ္ေပါက္လိုက္ပါသည္။ထိုအခါက်မွ ေခြးလဲ အိမ္ေအာက္ျပန္၀င္ေျပးသြားေတာ့၏။

သို႔ေသာ္ ကိုရင္တိကၡေပါက္လိုက္ေသာ   ဖိနပ္မွာ   ေျမေပၚတစ္ခ်က္ေထာက္ၿပီး  ေစာင့္ႀကိဳေန
ေသာ ဦးထြန္းတင္၏ ဗိုက္ကိုထိမွန္သြားပါသည္။

``အမေလး ဘုရား  ဘုရား ၊ လက္သံေျပာင္လိုက္တာကိုရင္ရယ္´´ ဟုေျပာၿပီး ဗိုက္ကိုပြတ္ခါ ကိုရင္တိကၡကို အိမ္ေပၚပင့္သြားေလ၏။

သတိလက္လြတ္ျဖစ္ၿပီးေခြးကိုပစ္လိုက္တာဒကာႀကီးထိမွန္သြားသည္အတြက္စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ အားနာသလို        ရွက္သလိုလိုျဖစ္သြားပါသည္။          သို႕ေသာ္ ထျပန္ရန္လဲ အခက္သား။
ထိုင္လို႔သာထိုင္ေနရသည္   မ်က္ႏွာပူလွသျဖင့္ ေက်ာင္းကိုဘဲ ျပန္ခ်င္ေန၏။     ခဏေနေတာ့ ဒကာမႀကီး ေဒၚရင္ရင္မွ      လက္ဖက္သုတ္လာကပ္ပါသည္။  စားခ်င္စိတ္လဲမရွိေပ။ ဘယ္လို
ျပန္ရရင္ေကာင္းမလဲဟု စဥ္းစားေနစဥ္

``ကိုရင္ လက္ဖက္ဘုဥ္းေပးဦးေလ´´ ဟု ဒကာမႀကီးကေျပာလိုက္ေသာအခါ-

``အင္း ျပည့္စံုပါၿပီ ဒကာမႀကီး´´ ဟုျပန္ေျဖၿပီး   လက္သုတ္ပ၀ါျဖင့္    ပါးစပ္ကိုသုတ္လိုက္မိ                 ပါသည္။ အဲဒီေတာ့မွ ဒကာမႀကီးက

``ေဟာေတာ့ ကိုရင္ဘာမွမစားရေသးဘူးေလ၊ ဘာလို႔ ပါးစပ္ေတြသုတ္ေနတာလဲ´´
   ဟုတ္ပါသည္။ ခုမွမိမိကိုယ္ကို ျပန္သတိထားမိလိုက္ၿပီး

``ေအာ္ ဟုတ္ ဟုတ္´´   ေျပာေျပာဆိုႏွင့္ ဒကာမႀကီးကို     အရွက္ေျပၿပံဳးျပၿပီး   လက္ဖက္ တစ္ဇြန္းႏႈိက္ၿပီး စားရန္ဟန္ျပင္လုိက္ပါသည္။
ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက       သတိထားေနသည္မေျပာတတ္ေပ။  လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုး မိမိကိုၾကည့္ၿပီး တ၀ါး၀ါးရယ္ေနၾက၏။   ထုိအခါက်မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္မိလိုက္ပါသည္။

ေၾသာ္ လက္ဖက္ဇြန္းထဲမွာပါလာတာက လက္ဖက္သုပ္မဟုတ္ဘဲဲ၊     လက္ဘက္ရည္ေတြျဖစ္
ေန၏။   သူတို႕ကိုအရွက္ေျပၿပံဳးျပရင္   ဘယ္ကေန    ဘယ္လိုလက္ဘက္ရည္ေတြခပ္မိတယ္ မသိေပ။ေနာက္ေတာ့မွ ဒကာမႀကီးက

``ကိုရင္ရယ္ ရွက္မေနပါနဲ႕ ၊ ေအးေအးေဆးေဆးဘုဥ္းေပးစမ္းပါ၊ ကိုယ့္ဦးေလးအိမ္ဘဲ´´

စားလို႔သာစားေနရသည္ စိတ္ထဲကေတာ့ သိပ္မလံုခ်င္။  ဒါ့ေၾကာင့္ စကားအနည္းငယ္ေျပာၿပီး
``ကဲ ဒကာႀကီးတို႕ ၊ ကိုရင္ေက်ာင္းျပန္ေတာ့မယ္၊´´
``ေအာ္ ၊ တင္းပ တင္းပ´´
မျပန္ခင္ အနည္းငယ္ေလး ေျပာလုိက္မိပါေသးသည္။

`` ဒကာႀကီးတို႔ အိမ္ကေခြးေတြကလဲ စပ္လိုက္တာ´´
ဒကာႀကီးအနည္းငယ္ ေၾကာင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားၿပီး
``ကိုရင္ ဘယ္လို ဘယ္လို တပည့္ေတာ္တို႔အိမ္ကေခြးေတြက စပ္တယ္ ဟုတ္လား´´
``ေၾသာ္ လြဲျပန္ၿပီ၊ လက္ဖက္သုပ္က   စပ္တယ္လို႔ေျပာတာ၊      ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေခြးကလဲ       ကိုက္တယ္လို႕ေျပာတာဗ်ဳိ႕´´

ထိုအခါက်မွ        လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုး       အားရပါးရ          ရယ္ၾကပါေတာ့သည္။
``ဟား ဟား ဟား ဟား ဟား ……………………….´´

Sunday, July 1, 2012

မ်ဳိးဆက္သစ္ႏွင့္ အနာဂတ္



                                       
                                        အိုးမဖုတ္ခင္ ၊ အိုးလုပ္စဥ္၀ယ္၊
                                  အိုးတြင္ခပ္ႏွိပ္ ၊ မွတ္ တံဆိပ္ကား၊
                                  မျပတ္မဆဲ ၊ အိုးပင္ကြဲလည္း၊
                                  အၿမဲတေစ ၊ တည္ရွိေနသို႔၊
                                  ေထြေထြေသြးသား ၊ ကေလးမ်ား၌၊
                                  ဘုရားတံဆိပ္ ၊ ဘာသာစိတ္ကို၊
                                  ခပ္ႏွိပ္ႏိုင္မွ ၊ သက္ဆံုးက်ေအာင္၊
                                  ဗုဒၶ၀ါဒီ ၊ စြဲ၍တည္မည္၊
                                  ကိုယ္စီ ခပ္ႏွိပ္ႏိုင္ေစသတည္း။  ။
                                                                            (မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္)


အနာဂတ္ကိုဦးေဆာင္ႏိုင္ရန္    ယေန႔လူငယ္မ်ားသည္   အသိပညာ  အတတ္ပညာမ်ားကို 
 ေလ့လာဆည္းပူးေနၾကသည္။     မိမိတို႔၏   ပတ္၀န္းက်င္တြင္ရွိေနေသာ   အရာမ်ားသည္
ထိုလူငယ္မ်ားအတြက္ တိုးတက္ေရးကို  တစ္စိပ္တစ္ပိုင္းအားျဖင့္ သင္ၾကားညႊန္ျပေနေသာ အရာတစ္ခုဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။

သို႔တည္းမဟုတ္ တံငါနားနီး တံငါ မုဆိုးနားနီး မုဆိုး ဟူေသာအဓိပၸါယ္မ်ားသည္  လူတစ္ဦး
တစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကို ထိုပတ္၀န္က်င္က မည္သို႔ မည္ပံုေဖာ္ညႊန္းထားသည္ကို    ေသခ်ာ
စဥ္းစားၾကည့္က သိသာထင္ရွားလွပါသည္။

ပတ္၀န္းက်င္၏ ရိုက္ခတ္မႈမ်ားသည္သာမန္လူသားမ်ားကိုမဆိုထားႏွင့္။တစ္ခ်ဳိ႕ပါရမီရွင္မ်ား
ေတာင္မွ  ဘ၀လမ္းေၾကာင့္ ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္သြားေအာင္ ေရြ႕လ်ားသြားေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္
သည္ကို သတိမူသင့္လွ၏။

မ်ဳိးဆက္သစ္  လူငယ္မ်ားကို  မိမိပတ္၀န္းက်င္ရွိအရာမ်ားက    ထိမ္းေၾကာင္းထားေလ၏။
တစ္နည္းဆိုရေသာ္   ထိုသူတို႔ဘ၀ကို  ေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္  အဓိကက်ေသာအခ်က္မ်ားထဲ  မွာပါ၀င္ေနပါသည္။  ထိုပတ္၀န္းက်င္ကိုေတာ့   အရြယ္ေရာက္ၿပီး လက္ရွိဦးေဆာင္ေနၾက
ေသာလူႀကီးမ်ား  ေခါင္ေဆာင္မ်ား ေရွ႕ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ထိမ္းသိမ္းထားလွ်က္ရွိ၏။

ပတ္၀န္းက်င္ဟုဆိုေသာ္လည္း   အဓိကဆိုလိုရင္းမွာ   လူသားတို႔၏ စိတ္ေနသေဘာထား
ပင္ျဖစ္၏။   မ်ားေသာအားျဖင့္    လူသားတိုင္းသည္ မိမိတို႔၏စိတ္ခံစားခ်က္တို႕ကိုသရုပ္ျပ
ျခင္းအားျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ရွိအရာတို႔ကို ပံုေဖာ္ဖန္တီးတတ္ၾက၏။

ဥပမာ ေဒါသထြက္ေနေသာလူသည္ ေဒါသအေလွ်ာက္ ဆဲဆိုျခင္း ၾကမ္းတမ္းေသာအျပဳမူ
မ်ားျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ မိမိတို႔ခံစားခ်က္မ်ားကိုေဖာ္ေဆာင္တတ္ၾက၏။

ေအးခ်မ္းေသာ  စိတ္သေဘာထားရွိသူတို႕ကလဲ မိမိတို႔ခံစားခ်က္အားေလ်ာ္ေသာ ၾကင္နာ
ယုယျခင္း    ေဖးမကူညီျခင္း ၿပံဳးရႊင္ခ်ဳိသာေသာ    အမူအယာတို႔ကိုျပသျခင္းျဖင့္ မိမိတို႔၏
စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ေဆာင္ျပသတတ္ၾက၏။

မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားသည္ ငယ္ရြယ္ေသာအခ်ိန္အခါမ်ဳိးတြင္ ေနာက္လိုက္အဆင့္သာ
ရွိေသးသျဖင့္ အတုျမင္   အတတ္သင္၍ မိမိပတ္၀န္းက်င္ရွိ အရာမ်ားကို  မိမိတို႕ ကိုယ္ပိုင္
ဟန္ပန္အျဖစ္ သိမ္ယူၾကမည္သာျဖစ္၏။

ထိုအခါ မေကာင္းေသာ     ပတ္၀န္းက်င္၏   အေျပာအဆုိ အျပဳအမူ အေနထိုင္တို႔သည္
သင္ယူေနေသာ   လူငယ္တို႔၏ အေတြးထဲတြင္      ျပဳလုပ္ေကာင္းေသာအရာမ်ားအျဖစ္
မွတ္သားထိုက္ေသာ အေနအထားအျဖစ္ေရာက္ရွိသြားႏိုင္၏။


ဘ၀ကံအက်ဳိးေပးအရ      ဆင္းရဲနိမ့္က်ေသာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္ေသာ္လည္း  စိတ္စြမ္း
ရည္အားျဖင့္   တိုးတက္ျမင့္မားလာေအာင္     အေတြးအျမင္အားျဖင့္ သမာသမတ္က်လာ
ေအာင္ ဆင္းရဲေသာဘ၀ထဲမွ က်ဳိးစားမႈႏွင့္ ရိုးသားမႈကိုရွာေဖြအသံုးျပဳႏိုင္ဖို႔လိုအပ္ပါသည္။

သမာသမတ္က်ေသာအေတြးအျမင္မ်ဳိးဟူသည္ဓမၼအသိျဖင့္တည္ေဆာက္ထားမွသာ
စစ္မွန္၍ မြန္ျမတ္ေသာ အသိအျမင္မ်ဳိးျဖစ္လာႏိုင္ေပ၏။

သို႔ေသာ္ ငယ္ရြယ္စဥ္တြင္ စစ္မွန္ေသာ   အသိကို သာမန္ဘ၀ေနထိုင္မႈမ်ားထဲမွရွာေဖြျခင္း
သည္လြယ္ကူေသာအရာမဟုတ္ေပ။     ထို႔ေၾကာင့္ မိဘတို႔အေနျဖင့္ သားသမီးမ်ား၏ဘ၀
ေရွ႕ေရးကို တိုးတက္ေစရန္ ျမတ္ဗုဒၶ၏အဆံုးမမ်ားျဖန္႔ေ၀ရာ  ေက်ာင္းမ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္သင္
ၾကားေစျခင္းျဖင့္   ဘ၀အေမာေတြကို ထိမ္းခ်ဳပ္ေျဖရွင္းႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားကိုဆည္းပူး
ေလ့လာခိုင္းသင့္လွေပ၏။

ဓမၼအေရာင္ျဖင့္ ထြန္းေတာက္လာေသာ  မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားသည္  မိမိတို႔၏ အနာဂတ္ဘ၀ကို
ေအးခ်မ္းသာယာေသာ အသြင္အျပင္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ျပဳျပင္ႏိုင္ၾကမည္ျဖစ္၏။ ဓမၼအသိျဖင့္
ထိမ္းေၾကာင္းထားျခင္းခံရေသာ လူငယ္မ်ားသည္ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ား
ျဖင့္ သမာသမတ္က်ေသာ အေတြးအျမင္ မ်ားကိုေပါင္းစပ္ကာ စစ္မွန္ေအးခ်မ္းေသာဘ၀မ်ား
ကိုေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ျဖစ္၏။

သို႔မွသာလွ်င္ ျမတ္ဗုဒၶ၏အဆံုးအမမ်ားျဖင့္ ျပန္႔ႏွံ႔ေနေသာ   ကမၻာေလာကႀကီးသည္ ေအးခ်မ္း
သာယာၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းေေသာ မိသားစုမ်ားျဖင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ရန္လိုမႈကင္းလွ်က္     မိမိတို႕အလိုရွိေသာ  ရည္မွန္းခ်က္မ်ား     ဦးတည္ခ်က္ပန္းတိုင္မ်ားကို လက္လွမ္းႏိုင္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင့္ မိမိအသိတစ္ေစ့တစ္ေစာင္းျဖင့္တင္ျပလိုက္ပါသည္။