ကုရုတိုင္းတြင္ လူထက္မက နတ္တမွ်လွပေသာ အလွဘုရင္မေလးတစ္ပါးရွိေလ၏။ ပစၥည္း
ဥစၥာၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာၿပီး
အမ်ဳိးဇာတ္္အားျဖင့္လည္း ျမတ္သည့္အတြက္ မိဘမ်ားကမာန္တက္
မည္ဆိုလွ်င္ တက္စရာပင္။ထို႕ေၾကာင့္ဘယ္လိုလူခ်မ္းသာ
အသိုင္း၀ုိင္းကလာေရာက္ေတာင္း
ရမ္းပါေသာ္လည္း
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ႏွင့္မွ် သေဘာမတူႏိုင္သျဖင့္ သူမ၏အလွဂုဏ္သတင္း
မွာ
ႀကီးၿပီးရင္းႀကီးရင္းပင္ျဖစ္၏။
`မာဂ႑ီ´ဟူေသာအသံကိုၾကားလုိက္လွ်င္မည္သူမွ် ေငးေမာမၾကည့္ဘဲမေနႏိုင္ေပ။ထူးျခား
သည္ကား
တစ္ေဆြလံုးတစ္မ်ဳိးလံုး၏နာမည္ကို `မာဂ႑ီ´ဟုသာေခၚခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါ
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ `မာဂ႑ီ´၏ မိဘႏွစ္ဦး တရားထူးရမည့္
အေရးကိုျမင္ေတာ္မူသျဖင့္
ထိုၿမိဳ႕သုိ႔ ဘုရားရွင္တစ္ပါးတည္း ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာခဲ့ေလ၏။
ပု႑ၢားႀကီးလည္း
ဘုရားရွင္ကို ဖူးေတြ႕ရေသာအခါ အေတြးတစ္ခု မထင္မွတ္ဘဲ ေတြးမိလိုက္
ေလ၏။ ``ေၾသာ္ . .
ေလာကမွာ ဒီလိုေယာက်္ားမ်ဳိးေတြလဲရွိပါလား။ က်က္သေရရွိလိုက္တာ
အင္း . .
. ဒီလိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးမွ
ငါ့သမီးနဲ႕ထိုက္တန္တာ။ ဒီေတာ့ သူ႔ကို သမီးေလးနဲ႔ေပးစားရ
မယ္´´
ထို႔ေနာက္ဘုရားရွိရာအရပ္သုိ႔ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး
``အုိရဟန္း ၊ အကြ်ႏ္ုပ္မွာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိပါ
တယ္၊ သမီးေလးကလည္း အရွင့္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးနဲ႕မွသာလွ်င္ အလြန္တရာလုိက္ဖက္မည္ျဖစ္
ပါတယ္။ အဲေတာ့
အရွင့္္ႏွင့္အတူအတြ အကြ်ႏ္ုပ္၏ သမီးေလးကို ထည့္ေပးလုိက္ပါရေစ။
ဒီမွာဘဲ
ခဏေစာင့္ေနပါဦး´´
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္သည္
ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္သာ ေနေတာ္မူစဥ္
ပု႑ၢားႀကီးမွာ အိမ္သုိ႔
အလ်ဥ္အျမန္ေျပးသြားၿပီး ``ရွင္မေရ ရွင္မ ၊ ငါ အခု တို႔သမီးနဲ႕ တန္
တဲ့လူ
ငါတို႕သမီးနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့ သတိုးသားေလာင္းေတြ႕ခဲ့ၿပီေဟ့၊ ကဲ ကဲ
သမီးကို အ၀တ္
အစားလဲၿပီး
ျမန္ျမန္ေခၚခဲ့ေတာ့´´
မာဂ႑ီကို
ေယာက်္ားေပးစားေတာ့မည့္ သတင္းကို ၾကားရေသာအခါ အားလံုးက အံ့ၾသၾက
ရေလေတာ့၏။ ဟုတ္ပါသည္ ။ ဟုိအရင္ကေတာ့ သူ႔သမီးကို ဘယ္သူနဲ႕မွ
သေဘာမတူခဲ့
သည့္္
ဖခင္ႀကီးကိုယ္တိုင္က ရွာေတြ႕လာတာဆိုေတာ့ အလွသခင္မလးႏွင့္္
လက္ဆက္မည့္
သူ ပု႑ၢားႀကီးရဲ႕ သမတ္ေလာင္းကို အားလံုးက
ျမင္ဖူးခ်င္ေနၾကၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ အာလံုးက
မာဂ႑ီတို႔
မိသားစုႏွင့္အတူ ဘုရားရွင္ရွိရာသို႔ လိုက္ပါသြားၾကေလေတာ့၏။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္
ပဒေစတီ (ေျခေတာ္ရာ ) ကိုထင္ေစလွ်က္
အျခားေသာေန
ရာ၌ သီတင္းသံုးေနလွ်က္ရွိေလ၏။
ပဒေစတီ ( ေျခေတာ္ရာ )
ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ထူးျခားခ်က္
ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔၏
ပဒေစတီ ( ေျခေတာ္ရာ ) ကား အဓိ႒ာန္ၿပီး နင္းခ်ထားေတာ္မူေသာ
အရပ္မွာသာလွ်င္ေျခေတာ္ရာထင္ေလ၏။အျခားေသာအရပ္၌မထင္ေပ။
တစ္စံုတစ္ေယာက္
ေသာသူ
ဖူးေမွ်ာ္ေစရန္အတြက္အဓိ႒ာန္ၿပီးထားခဲ့လွ်င္ ထုိသူတို႔သာလွ်င္ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရၾကေလ
၏။ထိုသူမ်ားဖူးျမင္ခြင့္မရေစရန္
ဆင္အစရွိေသာ သတၱ၀ါမ်ားကနင္းသြားသည္ျဖစ္ေစ။မိုးႀကီး
သည္းထန္စြာရြာသည္ျဖစ္ေစ။ေလျပင္းက်သည္ျဖစ္ေစ။ထုိေျခရာကိုေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္
မည္သူမွ်
တူးၿဖိဳေျခဖ်က္ျခင္း မျပဳလုပ္ႏိုင္ေပ။
ဘုရားရွင္ကို
မေတြ႕ရသျဖင့္ ဟိုဟိုဒီဒီလွည့္ရွာၾကည့္ေသာအခါ ေျခေတာ္ရာကို ေတြ႕သြားၿပီး
``ရွင္မေရ ၊ ဒါဘဲ . . .
သမီးေလးနဲ႔ေပးစားမဲ့လူရဲ႕ေျခရာ´´
ေျခေတာ္ရာ၏ထူးျခားေသာ
လကၡဏာတုိ႔ကို ေတြ႕ျမင္ေသာအခါ မိမိတတ္ေျမာက္ထားေသာ
ေဗဒင္က်မ္းမ်ားျဖင့္
ဆန္းစစ္ၾကည့္ၿပီး ``ပု႑ၢားႀကီး ၊ လကၡဏာေဗဒင္က်မ္းအရဆုိရင္ေတာ့
ဒီေျခရာပိုင္ရွင္ဟာ
ကာမဂုဏ္ေတြကို ခံစားတဲ့သူရဲ႕ေျခရာေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး´´
ဟုေျပာ
ဆိုေလေသာအခါ ပုေ႑ၢးမႀကီးကို
တိတ္တိတ္ေနရန္ေျပာၿပီး ဘုရားကို လိုက္ရွာေလ၏။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကို
ရွာေတြ႔ေလလွ်င္ အနီးနားသို႔ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး``အို
အရွင္ရဟန္း
အကြ်ႏ္ုပ္၏သမီးကို ေျခရင္း
အလုပ္အေကြ်းအတြက္ ေပးပါတယ္´´ဟုေလွ်ာက္ေလ၏။
ထုိအခါဘုရားရွင္သည္ ေဗာဓိပင္အနီး အဇပါလေညာင္ပင္ေအာက္မွာ သီတင္းသုံုးေတာ္မူ
စဥ္က တဏွာ အရတီ ရာဂါ ဟူေသာမာရ္နတ္မင္း၏ သမီးသုံုးေယာက္တုိ႔ လာေရာက္ၿပီး
ျမဴဆြယ္ၾကပံုကို ေဟာျပေတာ္မူၿပီး ``ပု႑ၢား
၊မာရ္နတ္မင္း၏သမီးသံုးေယာက္ကိုမွ်
ငါဘုရား အလုိမရွိဘဲ
က်င္ႀကီး က်င္ငယ္တို႔ျဖင့္ျပည့္ေသာ မာဂ႑ီသူငယ္မကို
အဘယ္မွာ
အလိုရွိပါ့မလဲ ၊သင့္သမီး
မာဂ႑ီကို ေျချဖင့္ပင္မထိလိုေပ´´ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူလိုက္ေလ၏။
ေဒသနာေတာ္အဆံုး၌
မိဘႏွစ္ပါးသည္ အနာဂါမိဖိုလ္၌တည္၍ မာဂ႑ီမွာေတာ့
မိမိအားထို
ကဲ့သို႔ေျပာသည့္အတြက္
ဘုရားအေပၚ ႀကီးစြာေသာရန္ၿငွဳိးဖြဲ႕ေလ၏။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္
သမီးမာဂ႑ီ မိမိအေပၚ ဤကဲ့သို႔ ရန္ၿငိွဳးဖြဲ႕မည့္အေရး
ကိုသိေသာ္လည္း ပု႑ၢားႀကီးႏွင့္
ပုေ႑ၢးမႀကီးအက်ဳိးငွာ ေဟာေတာ္မူပါသည္။
ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္
ေျခရာေလးသြယ္
လူတို႔၏ ေျခရာမ်ားမွာ
၄င္းတုိ႔၏ ပင္ကိုယ္စရိုက္သဘာ၀ကို ေဖာ္ျပေနေပသည္။
ရာဂႀကီးသူ ၊ ေျခရာမူ ၊ မွတ္ယူ အလယ္ကခြက္။
ေဒါသႀကီးသူ ၊ ေျခရာမူ ၊ မွတ္ယူ ဖေနာင့္နက္။
ေမာဟႀကီးသူ ၊ ေျခရာမူ ၊ မွတ္ယူလြန္ ရႈပ္ရွက္။
ရာဂ ေဒါသ ၊ ေမာဟကင္းသူ ၊ ေျခရာမူ ၊ မွတ္ယူ
ညီမွ်လွ်က္။
ေျခဖ၀ါးအလယ္မွ
အလြန္ခြက္ၿပီး ေျခဖ်ားႏွင့္ ဖေနာင့္သာထင္ေသာ ေျခရာပိုင္ရွင္သည္``ရာဂ ႀကီးသူ ျဖစ္၏´´ဟုဆိုလိုပါသည္။ဖေနာင့္ရာသာနက္စြာထင္ေသာေျခရာပိုင္ရွင္သည္
``ေဒါသ
ႀကီးသူ
ျဖစ္၏´´ဟုဆိုလုိသည္။ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနေသာ ေျခရာပိုင္ရွင္သည္ ``ေမာဟႀကီးသူျဖစ္
၏´´ဟုဆိုလိုပါသည္။ ေျခဖ၀ါးျပင္ ညီညာစြာ ထင္က်န္ေနေသာ ေျခရာပိုင္ရွင္သည္ကား
``ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ကင္းသူ ျဖစ္၏´´ဟုဆိုလိုပါသည္။
( အက်ယ္ကို ဓမၼပဒအ႒ကထာ(ပ)
အုပ္၊အပၸမာဒ၀ဂ္ ၊သာမာ၀တီ၀တၳဳတြင္ဖတ္ရႈ႕ႏိုင္ပါသည္ )
