Saturday, April 28, 2012

သာသနာျပဳ ၾသ၀ါဒ အပုိင္း ( ၁ )



ဦးဇင္းတို႕ သာသနာျပဳတဲ့ေနရာမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေနရာမွာဘဲေရာက္ေရာက္ ဦးဇင္းတို႕ေတြ လိုက္နာသင့္တာ ေစာင့္ထိမ္းသင့္တာေတြထဲက အဓိကက်တာေလးကို တပည့္ေတာ္ သတိ
ေပးလိုက္မယ္။

အဲဒါ ဘာလဲဆိုရင္ ရဟန္းေတာ္ေတြ ဦးဇင္းေတြဘက္ကၾကည့္ရင္   ကုလမစၧရိယေပါ့ဘုရား
လူေတြဘက္က ၾကည့္ရင္ ပုဂၢိဳလ္စြဲေပါ့ဘုရား။  အဲဒါေလးေတာ့သတိထားၾကပါအရွင္ဘုရား
တို႕။

လူေတြဟာ ဓမၼအသိကို ရွာေဖြရမည့္ အရြယ္မွာ မရွာဘဲ သံေယာဇဥ္ေတြကိုဘဲ အားကိုးေန
တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘုရားတရားသံဃာဆိုတဲ့   ရတနာ ၃ ပါးကိုေတာင္ သံေယာဇဥ္
အေနနဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္လာတတ္ၾကတယ္။

ရဟန္းေတာ္ေတြဘက္ကလဲ ကုလမစၧရိယေတြက ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္း
မလဲဘုရား ဒီဆရာတပည့္ေတြမွ ငရဲမေရာက္ရင္ ဘယ္သူေတြေရာက္မလဲ။   ဦးဇင္းတို႕က
အဲဒါမ်ဳိးေတြဆို သတိႀကီးစြာထားၾကရမယ္။

တကယ္ဆို ရဟန္းေတြက ဒကာ ဒကာမေတြကို ဓမၼအသိဘဲေပးရမယ္။ ဘုရားက ေပးေစ
ခ်င္တာလဲ အဲဒါဘဲ။ လူေတြအလြန္ေျပာတတ္ၾကပါတယ္ ။ ဘာတဲ့  - - - ။ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး
က သိပ္ခိုင္တာတဲ့။ ဟုတ္တာေပါ့ သိပ္ကို ဟုတ္တယ္ ။ ခိုင္လြန္းလို႕ အပါယ္ေလးပါးကေန
ဘယ္မွကို သြားလို႕မရဘူး။ ေအး  ဦးဇင္းတို႕   ဒကာ ဒကာမေတြကို    ဓမၼအသိမေပးဘဲနဲ႕
သံေယာဇဥ္ေတြ ေပးလို႕ကေတာ့ ဒီကေနကို တက္မွာမဟုတ္ဘူး။ စိတ္သာခ်ၾကဘုရား။

အမယ္ တစ္ခ်ုဳိ႕က လာေသးတယ္။ ဘာတဲ့ - - - ``မယ္ေတာ္ႀကီး´´တဲ့။      ဟုတ္လား။
ေအး  တို႕ကေတာ့ ငရဲသြားမဲ့ သားအမိေတြဘဲ ။ ဒီလိုဘဲျမင္တယ္ကြဲ႕။

တို႕သာသနာမွာ ဓမၼအသိဥာဏ္အားႀကီးတဲ့သူက လူႀကီးပဲ။      အသက္ႀကီးလို႕ ငါလူႀကီး
ျဖစ္မယ္မႀကံနဲ႕။ ဦးဇင္းတို႕ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။       အနာထပိဏ္ေက်ာင္းဒကာႀကီးကို သူ႕
သမီးက ေသခါနီးမွာ  ဘယ္လိုေခၚလိုက္လဲ။ သိႀကလား။ ေမာင္ေလးလို႕ ေခၚတာဗ် ဦးဇင္း
တို႕ေရ။

အဲဒါေသခ်ာစဥ္းစားၾကည္ သမီးျဖစ္တဲ့သူက ဖေအကို ေမာင္ေလးလို႕ေခၚတာ   ဓမၼအသိ
ဘက္မွာ သူ႕ထက္ အဆင့္နိမ့္ေသးလို႕အေဖျဖစ္ေသာ္လဲ ေမာင္ေလး လို႕ ဒီလိုေခၚတာ။

တို႕လူေတြကေတာ့ ဟုတ္ေပါင္ဗ်ာ။   ဘာမွမသိေသးတဲ့ လူကိုလဲ သံေယာဇဥ္ေတြေပးၿပီး
မယ္ေတာ္ေခၚလို႕ေခၚ     ဟိုး ဘာမွမသိတဲ့  ဒကာေတြ ဒကာမေတြကလဲ အဲဒါေလးကိုဘဲ
သာယာၿပီးေတာ့  ဘာမွမသိတဲ့ေနရာဘဲေရာက္ၾကရေတာ့မယ္။ ေအး လူေတြကလဲ တယ္
ခက္တယ္ကိုး။ အဲလိုေလး သံေယာဇဥ္ အရိပ္ေလး ျပလိုက္ရင္ ဒီကိုယ္ေတာ္ေလးကေတာ့
တို႕အေပၚ သံေယာဇဥ္ရွိတယ္။ ဒီလို ဒီလို ဂုဏ္ယူေနတာေလ။    ၾကာလာေတာ့ ပုဂၢဳိလ္စြဲ
ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာတာ ဒါကိုသူတို႕က မသိရွာဘူး။ ေအး တို႕ကေတာ့ သိပ္သနားတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားက    သူေတာ္ေကာင္းတရား  နာရဖို႕ဆိုတာ အလြန္ခက္တယ္တဲ့။ ဟုတ္
ကဲ့လားကြဲ႕။

ဒကာ ဒကာမေတြက ရဟန္းေတာ္ေတြ ေတြ႕တိုင္း သူေတာ္ေကာင္းတရားနာရမယ္မထင္နဲ႕။
ေ၀းေသးဗ်ာ။   ကိုယ့္လူေတြကလဲ တရားေဟာဖို႕ ေျပာဖို႕ ေ၀းစြ။  ေတာင္စဥ္ေရမရတာေတြ
ေျပာၿပီး ေနလိုက္ၾကတာ    သူေတာ္ေကာင္းဟန္သာရွိၿပီး   ဓမၼအဆံမရွိတဲ့ကိုယ္ေတာ္ေတြနဲ႕
ေတြ႕ၿပီးသူတို႕ကို သူတို႕ကေတာ့တကယ့္ဘာသာေရးကိုဘဲလုပ္ေနသလိုလို ပတ္၀န္းက်င္ကို
မ်ားေျပာလိုက္ရင္ တို႕က ဘုရားနဲ႕ တရားနဲ႕ ေနတာ။  ဘာညာ အမယ္ လာေသးတယ္ ေျပာ
လိုက္တဲ့ စကားေတြက။

ေအး ယေန႕ေခတ္မွာေတာ့ ဦးဇင္းေလးေတြက   စာေမးပဲြေလးေတြေအာင္တယ္ဆိုရင္ဘဲ
ရဟန္းကိစၥၿပီးသလုိလုိ    ဒကာ ဒကာမေတြက ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးေတြရွိရင္ အဲဒီကိုယ္ေတာ္
ကို ပညာရွိ ပညာတတ္ သူေတာ္ေကာင္းအေနနဲ႕ တယ္လဲ ကိုးကြယ္ခ်င္ၾကတယ္။

စာသိသာရွိၿပီး ဥာဏ္ပညာသိမရွိတဲ့      ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြက          ကိုးကြယ္သူဒကာ
ဒကာမေတြ မ်ားလာေတာ့ မာန္ေတြတက္    အရိုေသေတြမဲ့နဲ႕   ငရဲသြားမဲ့ လူတစ္စုေတာ့
လက္မွတ္ေတြ တိုးျဖတ္ေနတာလို႕ဘဲ တို႕ကျမင္တယ္ကြယ္။

ဦးဇင္းတို႕   ဘုရားကို တကယ္ၾကည္ညိဳရင္     သာသနာကို    တကယ္တန္ဘိုးထားတယ္
ဆိုရင္     ဒကာ ဒကာမေတြနဲ႕ေတြ႕တဲ့အခါ      အရွင္မဟာကႆပ တို႕    က်င့္သလုိသာ က်င့္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကကြဲ႕။

ေအး  အတက္လမ္းက ပင္ပန္းတာေတာ့မွန္တယ္။    မတက္ဘဲေနရင္ေတာ့  ဒီထက္ဆိုးရံု
ဘဲရွိေတာ့တယ္။ ဆက္လက္ႀကိဳးစားသာသနာျပဳႏိုင္ၾကပါေစကြယ္။

`` သာဓု ၊ သာဓု ၊ သာဓု ´´ 
                                                                    (  ၾသ၀ါဒမွတ္စုမ်ား )

No comments:

Post a Comment