``သူေတာ္ေကာင္းတရား ၾကားနာဖို႕ဆုိတာ အလြန္တရာမွ ခဲယဥ္းလွေပ၏။´´
( ဗုဒၶ )
ကံေကာင္းေထာက္မလို႕ သူေတာ္ေကာင္းတရားနာၾကားခြင့္ႀကံဳေတြ႕ေသာ္လည္း စိတ္၀င္စားမႈ
ရွိရန္ သာလြန္ၿပီး ခဲယဥ္လွမည္ထင္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္
တြင္ သူေတာ္ေကာင္းတရား က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္မႈတို႕ အလြန္နည္းပါးေသာေၾကာင့္ဟု
ပင္ ေျပာရမလို။
ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားဓမၼကို ပါရမီဓာတ္ခံရွိေသာ သူတို႕သည္သာ ေကာင္းမြန္စြာ နားလည္ႏိုင္ၾက
သေဘာေပါက္ႏိုင္ၾကေလ၏။
ငယ္စဥ္အခါ စာသင္သားဘ၀တြင္ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကို သတိရမိပါသည္။ ညစဥ္ဘုရား
၀တ္တက္ၿပီးေသာအခါတိုင္း ဆရာေတာ္သည္ အၿမဲတမ္း ၾသ၀ါဒေပးေလ့ရွိ၏။ အဆံုးအမေပး
ေသာ္လည္း မိမိ၏စိိတ္ကူးအယူအဆကိုေျပာသည္မဟုတ္ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူေသာ ပါဠိ
ေတာ္လာ ဂါထာမ်ားကို ျပန္လည္ ဆံုးမျခင္းသေဘာျဖစ္ပါသည္။
သို႕ေသာ္ ငယ္ရြယ္ေသာေၾကာင့္လားမသိေပ ထိုတရားဓမၼမ်ားကို စိတ္၀င္စားျခင္းထက္ ၾသ၀ါဒ
ျမန္ျမန္ၿပီးဆံုးျခင္းကိုသာေတာင့္တတတ္၏။ တကယ္တမ္းေတာ့အရြယ္ကိုဘဲလႊဲခ်လိုက္ျခင္းပါ။
အကယ္၍မ်ား ဘုရား၀တ္တက္ၿပီး ၾသ၀ါဒမေပးဘဲ ျပန္လႊတ္လိုက္ေသာေန႔ဆိုလွ်င္ ခါတိုင္း
ထက္ပိုၿပီး ေပ်ာ္သည္ထင္ရသည္။
တကယ္တမ္း စဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါတြင္ မိမိသႏၱာန္မွာ သူေတာ္ေကာင္းတရားကိန္း၀ပ္ႏိုင္
ေသာ ဓာတ္ခံ မရွိျခင္း အားနည္းျခင္းဟုသာ သေဘာေပါက္မိပါသည္။
လူသားတစ္ေယာက္သည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာယူျခင္း ေလ့လာျခင္းထက္ ေအးေဆး
သက္သာစြာေနထိုင္ျခင္း ( ဖာသိဖာသာ ေနျခင္း ) ကိုပိုၿပီး ႏွစ္ၿခိဳက္ေသာသေဘာရွိသည္ဟု
ထင္မိပါသည္။
အေပၚယံေလ့လာမႈသည္ စစ္မွန္ေသာ ေအးခ်မ္းမႈကို မျဖစ္ေစႏုိင္ျခင္းသေဘာကို သတိထား
မိဟန္မတူပါ။
ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ မိမိသႏၱာန္မွာ သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္
ခံအားနည္းေနေသးသည္ကိုပဲ ေတြးမိပါေတာ့သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ ကုသိုလ္ပါရမီမ်ား ဆက္လက္ျဖည့္ဆည္းရန္သာလိုေနပါေသးသည္ဟု မိမိကိုယ္ကို္
ကိုယ္ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါသည္။
No comments:
Post a Comment