ေက်းလက္ႏွင့္ သာသနာ

``ဦးဇင္း ၊ တပည့္ေတာ္ကို ၀ါးတစ္လံုးေလာက္စြန္႔ပါဦးဘုရား´´

``ဟာ ၊ ဘယ္လိုလဲ ၊ ေဗဒင္ဆရာကလႊတ္လိုက္တာဘဲလား´´

ႀကံဳခဲ့ရေပါင္းမ်ားေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္    ထုိကဲ့သို႔   ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္္။    ဟုတ္ပါတယ္။

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုႀကံဳခဲ့ဖူးတာပါ။     ယၾတာေခ်ၾကတာေလ။   ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ရြက္လွပင္၊

သီးပင္း ၊   ဒန္းပင္ ၊   အုန္းလက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားႏွင့္မျခား  အပင္တိုင္း

ဂတံုး ေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ။

ခုလဲ လာျပန္ၿပီ။      ၀ါးတစ္လံုးေလာက္စြန္႔ပါတဲ့။         တစ္ခါတစ္ေလစဥ္းစားမိပါေသးတယ္။

သစ္ေတာဦးစီဌာနကို    တိုက္ရိုက္ဆန္႔က်င္ေနတာ ေဗဒင္ဆရာေတြမ်ားျဖစ္ေနမလားလို႔ေလ။

မဆီမဆိုင္ေပါ့။    အရင္တစ္ခါကလဲ ဒကာတစ္ေယာက္    သူ႔အေမ အသည္အသန္ျဖစ္ေနတဲ့

အတြက္ ယၾတာေခ်ရမယ္ဆိုလို႔ ေက်ာင္းကို၀ါးလာေတာင္းတာ။

သာမန္၀ါးေတြဆိုရင္မဆန္းပါဘူး။အခုသူလိုခ်င္ေနတာက ေက်ာင္းေရွ႕မွာအလွစိုက္ထားတဲ့၀ါး

ရြာဘက္  အေခၚဆို(၀ါးမင္းပင္)ေပါ့။ အဆစ္ေတြကဖုဖုထစ္ထစ္ေလးေတြနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးကို

ၾကည့္လို႕ေကာင္းတာပါ။      သူ႔အေမက အသက္ ( ၃၇ ) ႏွစ္ဆိုေတာ့   အဆစ္ေပါင္း ( ၃၇ )

ဆစ္ပါတဲ့ ၀ါးကိုရမွျဖစ္မွာဆိုလို႔ တကယ့္လွေပဆိုတဲ့ ၀ါးကိုမွ ေရြးခုတ္သြားပါေလရဲ႕။

ေၾသာ္    လူတစ္ေယာက္ရဲ႕       အသက္တစ္ေခ်ာင္းအတြက္ပဲလို႔သာ       ယူဆလိုက္ရတာ

ယၾတာေခ်ခိုင္းတဲ့        ေဗဒင္ဆရာကိုေတာ့        နည္းနည္းထုေထာင္းလိုက္ခ်င္ေသးတယ္။

ဒါေပမဲ့ လာေတာင္းတဲ့လူကိုဘဲ ေျပာလိုက္မိပါေတာ့တယ္။

`` အလကားရတဲ့ ပစၥည္းနဲ႕ ယၾတာေခ်တာ အလကားဘဲျဖစ္မယ္´´ လို႔ေပါ့။

တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားမိေတာ့လဲ။ ေတာသူေတာင္သားေတြ ဘာသာေရး ဗဟုသုတအားနည္း

ေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့    စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။       မိရိုးဖလာေတြက မ်ားေနတာကိုး။

ဒါဟာ   သာသနာျပန္႔ပြားမႈအားနည္းေနတာကို   မီးေမာင္းထုိုးျပေနတာဘဲလို႔မ်ား စဥ္းစားမိတဲ့ သူေတြမ်ားမ်ားေပၚေပါက္လာပါေစဟုသာ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ဆုေတာင္းမိပါေတာ့တယ္။

ယခု ၀ါးေတာင္းတဲ့ ဒကာကိုလဲ ယၾတာေခ်ဖို႔ဘဲထင္လို႔ေမးလိုက္ပါတယ္။      ဒီေတာ့မွသူက-

`` မဟုတ္ပါဘူးဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္        အလုပ္ပိတ္တဲ့ရက္       အိမ္မွာေနရတာပ်င္းလို႔

    ငါးမွ်ားခ်င္လို႔ပါ´´

ကိုင္းဗ်ာ။ ကဲ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာလာၿပီး  ငါးမွ်ားတံလာအလွဴခံေနတာ။

ဒါဟာ ကေလးတစ္ေယာက္လဲမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သားမယားနဲ႕ အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္။

ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြကေတာ့ရွိပါရဲ႕။သာသနာေတာ္ရဲ႕

ေရေသာက္ျမစ္က မဆင္းသက္ႏိုင္ေသးသ၍ ငါးမွ်ားဖားရိုက္ ေလးခြတစ္လက္နဲ႕ငွက္လိုက္ပစ္

ေနတဲ့ အက်င့္ေတြရွိေနဦးမည္သာ။

ေက်ာင္းသားဗလာ ကိုရင္မရွိတဲ့ ေတာရြာက ေက်ာင္းေတြမွာ သာသနာ့မ်ဳိးဆက္ ဘယ္လိုမ်ား

ထြက္ပါလိမ့္မလဲ။  သားသမီးမေမြးတဲ့အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို   အၿမံဳမလို႔ေခၚသလို မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔

မေပါက္ဖြားႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ဘယ္လိုမ်ားနာမည္တပ္ၾကပါမလဲ။

``ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက ႀကီးလိုက္တာ မ်ဳိးဆက္မရွိပါ။

   သာသနာျပန္႔ပြားေရး  ေတာရြာမ်ားကို   ဦးစားေပး။

   ေက်ာင္းသားကိုရင္ မရွိလွ်င္ မ်ဳိးဆက္ျပတ္မည္ပင္။

   ကြယ္မည့္အေရး စဥ္းစားေပး ကိုရင္ေက်ာင္းသားေမြး။

   ဒါမွ ေနာင္ေရး စိတ္မွာေအး သာသနာတြက္ ၀န္မေလး။´´

အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္သစ္ျဖစ္လာမည့္ သားသမီးေတြရဲ႕ ဖခင္ေတြဟာ မိမိအားလပ္ခ်ိန္ကို အဲလို

ျဖဳန္းတီးေနမယ္ဆိုရင္ စဥ္းစားလုိ႔သာၾကည့္ၾကပါေတာ့။

ဒီလိုဆိုရင္ အနာဂတ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ တစ္ျခားေ၀းေ၀းေတြးေနစရာမလိုပါ။ ေျပာင္းျပန္ေလး

ေတြးၾကည့္လိုက္ပါဦး။

`` အနာဂတ္ဆိုတာ အနက္ကာထားတာဘဲ´´

အနက္ (အမည္း) ကာထားေတာ့ ဘာမွေတြ႕ႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သာသနာ့

ေခါင္းေဆာင္တိုင္း `ေက်းလက္ႏွင့္ အနာဂတ္သာသနာ´ကိုေမ့ထားလို႔မရႏိုင္ေပ။  တစ္ျခား

ဘာသာ၀င္ေတြကသူတို႔ဘာသာေရးကို ႀကိဳတင္တြက္ဆၿပီး အားကုန္သံုး၍ ရုန္းေနတဲ့အခ်ိန္

ေတြမွာ မိမိတို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရႊျမန္မာမ်ားက ဗ်ာမ်ားေနတုန္းပင္။

ဟိုဟာလိုလို ဒီဟာလိုလို ဟိုဟာဆိုလား ဒီဟာဆိုလားျဖစ္မေနသင့္ေတာ့ေပ။ တကယ္ေတာ့

`ဆိုလား´ေတာ့ `ဆားလို´ ၊ ဆားလိုေတာ့ `ေပါ့´၊ ေပါ့ေတာ့ `ေပါေလာေပၚ´ ေပါေလာေပၚ

ေတာ့ `အႏွစ္မရွိ´၊ အႏွစ္မရွိေတာ့ `အလကား´၊ အလကားဆိုေတာ့ `တန္ဘိုးမရွိ´ တန္ဘိုး 

မရွိေတာ့ `ဘယ္သူကမွ အေလးမထား´။

ေနာက္တစ္ခ်ိန္ ထိုကဲ့သို႔ကိန္းမ်ဳိးဆိုက္သြားႏိုင္ေလ၏။ အႏွစ္ကိုမျမင္ႏိုင္ေတာ့ေပ။

ဘာသာေရးပြဲအခမ္းအနားရွိလုိ႔သာ`နေမာ တႆ´ သံုးႀကိမ္ ရြတ္ဆိုဖူးပါသည္။ ဘုရားေရွ႕မွာ

ထင္ရာလုပ္။ သာသနာကို ဂုတ္ေသြးစုပ္ေနေသာ   လူတစ္ခ်ဳိ႕ကလဲ ေခါင္းေပါင္းစတစ္လူလူနဲ႕

သူ႕ကိုသူ သာသနာျပဳေနသူဆိုတာေတြက အမ်ားသားလား။ ခက္ေတာ့ခက္သား။

`သံကိုသံဖ်က္ သံေခ်းတက္´ ေနတာေတြကလဲေပါလွပါဘိနဲ႕။ သာသနာကို သူတို႕တစ္သက္

စာေလာက္ဘဲ ထင္မွတ္ထားေနတာလားေတာ့ မေျပာတတ္ေပ။

ႏိုင္သေလာက္၀ိုင္းကူၿပီးတြန္းေနသူကို ၿဖိဳတယ္ထင္တာကလဲရွိေသးတယ္။ `ဗုဒၶသာသနံ စိရံ

တိ႒တု´ရြတ္ေနရံုေလာက္နဲ႕ သာသနာတည္ေနၿပီဟုမ်ား ထင္ေနလားမသိေပ။

``တကယ္ျဖစ္ခ်င္တကယ္လုပ္ အဟုတ္ျဖစ္ရမည္´´

မိမိကိုယ့္က်ဳိးအတြက္လုပ္ေနတာမဟုတ္။ သာသနာအတြက္   အနစ္နာခံလုပ္ေနတာဆိုလွ်င္

မျဖစ္ဟူသမွ် မရွိေလာက္ေအာင္ကို    အဆင္ေျပလွပါသည္။         အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္

သာသနာကို ဗန္းျပ၍ လုပ္စားေနသူတစ္ခ်ဳိ႕ပင္ အဆင္ေျပေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

ေက်းလက္ႏွင့္သာသနာသည္ ေ၀းကြာေကာင္းေသာအရာမဟုတ္။   ေက်းလက္မွသည္ ၿမဳိ႔ျပ

ဆီသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္ကမ်ား၏။

`အမိႈက္ကစ ျပသာဒ္မီးေလာင္´ဟူေသာစကားကုိေသခ်ာေတြးၾကည့္ပါ။ ဘာသာျခားတို႔သည္

ထိုနည္းျဖင့္ မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကို ေလာင္ၿမိဳက္၀ါးမ်ဳိေနၾကေလေတာ့၏။   ေတာရြာ

ဇနပုဒ္ မ်ားမွာ ဘာသာေရးအသိဥာဏ္ကအားနည္း ဘာသာျခားကစြဲျဖင့္    တျဖည္းျဖည္းခ်င္း

ဧရိယာက်ဥ္းလာေနသည္ကို သတိထားမိဖို႔လိုပါသည္။

ဘာသာေရးသည္ အသက္ႀကီးေသာအဖိုးအဖြားတို႔သာလုပ္သင့္သည္ဟု ထင္မွတ္ေနျခင္း၏

အဓိကအေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္ပါနည္း။

ေစ့ေစ့ေတြးက ေရးေရးျမင္ႏိုင္ပါသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ေက်းရြာမ်ားဆိုလွ်င္ ေရွးေဟာင္းေက်ာင္းအို

ဘုရားၿပိဳ ဘုရားပ်က္ မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း  သမိုင္း၀င္မွတ္တိုင္အျဖစ္ အသိမွတ္ျပဳသူထက္

ဂ်ဳိးေထာင္ ငွက္ေထာင္ အေပါ့အပါးစြန္တဲ့ေခ်ာင္  တစ္ခုအျဖစ္သာ    ျပဳလုပ္ေနၾကသည္မွာ

အလြန္တရာမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာေကာင္းလွပါေတာ့သည္။ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေပစြ။

ဘာသာေရး  ေသြးေအးေနၾကသည့္အတြက္္  ၿပိဳပ်က္က်ခဲ့ၾကေသာ သာသနိကအေဆာက္

အဦးတို႔မွာ ေျမာက္မ်ားစြာရွိေနသည္ကို သတိျပဳမိဖို႔လိုပါသည္။

သာသနာမတည္ေသးေသာ  ေနရာမ်ားကို  သာသနာေရာက္ရွိလာေအာင္ တည္လာေအာင္

ေဆာင္ရြက္ရျခင္း ၊  သာသနာတည္ႏွင့္ေနၿပီးေသာေနရာမ်ားကို    ေရရွည္တည္တန္႔ေအာင္

ေဆာင္ရြက္ရျခင္းသည္ သာသနာ့၀န္ထမ္းတိုင္းမျဖစ္မေနလုပ္ေဆာင္ရမည့္ အလုပ္ျဖစ္သည္

ကိုေမ့ထား၍မရေပ။

                                                      ကေလးတရားပြဲ

 သာသနာႏွင့္စပ္ၿပီးေျပာရလွ်င္

၁။ သာသနိကအေဆာင္အဦး

၂။ သာသနာ့၀မ္ထန္း

၃။ သာသနာ

ဟုသံုးမ်ဳိးကို ကြဲျပားစြာသိထားဖို႔လိုအပ္ပါသည္။

သာသနိက အေဆာက္အဦးဆိုသည္မွာ ေစတီ ၊  ပုထိုး ၊ ဘုရား ၊ ေက်ာင္း ၊ ကန္ ၊ ဇရပ္

စသည့္ သာသနာႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ အေဆာက္အဦးမ်ားကို ဆိုလိုပါသည္။

သာသနာ့၀မ္ထန္းဆိုသည္မွာဘုန္းႀကီး ၊ ဦးဇင္း ၊ ကိုရင္ ၊ သီလရွင္( ရဟန္း ၊ သာမေဏ)

ဖိုးသူေတာ္၊သာသနာေတာ္ကို ျပန္႔ပြားေအာင္ေဆာင္ရြက္ေနၾကေသာလူပုဂၢဳိလ္မ်ားစသည္

ကိုဆိုလိုပါသည္။

သာသနာဆိုသည္မွာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေဒသနာေတာ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။

သို႔ဆိုလွ်င္ ကိုရင္ ဦးဇင္းေတြေပါမ်ားလာရံု ၊     သာသနိကအေဆာက္ဦးေတြေပါမ်ားလာရံုႏွင့္

ဒီၿမိဳ႕ ဒီရြာမွာ သာသနာတည္ေနၿပီဟုေျပာမရေပ။

အေၾကာင္းမွာမူ သာသနိကအေဆာက္ဦးထဲတြင္   သာသနာႏွင့္မအပ္စပ္ေသာအမႈမ်ားျပဳလုပ္

ေနၾကျခင္း ၊ သကၤန္းတည္းဟူေသာ   အေရကိုၿခံဳထားပါေသာ္လည္း ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္မသင့္

ေလ်ာ္ မေလွ်ာက္ပတ္ေသာအမူအရာတို႕ျဖင့္ သာသနာဖ်က္ေနေသာ မသမာသူမ်ားရွိေနေသာ

ေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

အကုသိုလ္မ်ားစြာျဖင့္ ဘ၀ရွင္သန္မႈကို ေဆာင္ရြက္ေနၾကေသာ လူူသားတို႕အား ျဖစ္ေနႏွင့္ၿပီး

ေသာအကုသိုလ္မ်ား ဆက္လက္မျဖစ္ေအာင္ ၊  မျဖစ္ေသးေသာ အကုသိုလ္မ်ားကို မလုပ္ျဖစ္

ေအာင္ ၊ မလုပ္ျဖစ္ေသးေသာ ကုသိုလ္တရားမ်ား ျပဳလုပ္ျဖစ္လာေအာင္ ၊ ျပဳလုပ္ထားၿပီးေသာ

ကုသုိလ္တရားမ်ား ဆက္လက္တိုးပြားလာေအာင္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေစျခင္း ၊    ယဥ္းေက်းလိမၼာ

ေစေသာမဂၤလာတရားေတာ္မ်ားက်င့္သံုးေစျခင္း စသည္စသည္အေမွာင္မွသည္အလင္းဆီသို႕

ေရာက္ရွိေစႏိုင္ေသာျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆံုးမမ်ားကိုလူသားတို႕ႏွလံုးသားသႏၱာန္တြင္တည္ေစႏိုင္မွ သာလွ်င္တကယ္စစ္မွန္ေသာ သာသနာတည္မည္ျဖစ္ပါသည္။

အႏွစ္ခ်ဳပ္အားျဖင့္ေျပာရလွ်င္   သာသနာ၏     မ်ဳိးဆက္အရွင္ျမတ္တို႔သည္ ႏိုင္ရာ၀န္ကိုယ္စီ

ထမ္းလို႔ လာလမ္းကို ( မိမိတို႔ေမြးဖြားရာ ဇာတိ ) ႀကြျမန္းၿပီး စြမ္းႏိုင္သမွ်      သာသနာမ်ဳိးေစ့

ျပန္လည္ခ်ထားမွသာလွ်င္      ေက်းလက္ေတာရြာ သာသနာသည္ စည္ပင္လာၿပီး သာသနာ

မ်ဳိးဆက္ (သို႔ )    သာသနာႏွင့္နီးစပ္သူမ်ား    ကုသိုလ္ပြား၍ အနာဂတ္ကမၻာ့အလယ္မွာ ၀င့္

ထည္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခု အျဖစ္ဆက္လက္တည္ရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း   .. …။