Sunday, June 2, 2013

တစ္ေယာက္ထဲ တည့္ေအာင္ေန


တစ္ေယာက္ထဲေတာင္ တည့္ေအာင္ေနဖို႔ အခက္သားလားေနာ္။ ဒီေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို
 ျပႆနာရွာေနတာလဲ တကယ္ေတာ့ မဆန္းပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ - “ေၾသာ္ - ေလာက ေလာက လို႔ေတာင္ၿငီးလိုက္မိတယ္။ မဆီမဆိုင္ပါပဲေလ။

တကယ္ေတာ့ ေလာကထဲမွာရွိတဲ့လူေတြကပဲျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ( ေၾသာ္- ေလာက ေလာက ) ဟုတ္ေတာ့ဘူး။   “ေၾသာ္- လူေတြလူေတြ ”လို႔ပဲ ေျပာင္းၿငီးရံုပဲေပါ့။       ကိုယ့္ကိုအလိုလိုက္ 

အႀကိဳက္ေဆာင္မွ သူ႕ကိုသေဘာက်တာကိုး။ ဒါေပမဲ့ - သူ႕အႀကိဳက္ကို ကိုယ့္ဘက္က လိုက္ေပးဖို႔က်ေတာ့ (အဟင္းးးးး) အင္..တင္..တင္။ 

အင္း ဒုကၡ ဒုကၡ။
ေလာကဓံတရားႀကီးက ဒုတ္ကနဲျမည္ေအာင္ ရိုက္ခ်လိုက္ေတာ့မွ ပတ္၀န္းက်င္ကို ယဖို႔ သတိရေတာ့တယ္။          ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ဒုကၡေရာက္ၿပီးသြားမွ အပိုးက်ဳိးသြားတာကိုး။   
 (ဟိ . ဟိ) ရယ္ေတာ့ ရယ္ရသားဗ်။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ၿပီးတာလဲ သံေ၀ဂမရ။ 
“သန္းေခါင္ယံထက္ ဥာဥ့္မနက္ေတာ့ဘူး”ဆိုၿပီး ဆက္၍ မိုက္ၿမဲ မိုက္လွ်က္ မိုက္ဇာတ္ကေနတုန္းပါပဲလား။
မိုက္ႏိုင္သူေတြ မိုက္ၾကပါေစ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္စတဲ့ဇာတ္ ကိုယ္ပဲၿပီးေအာင္ကရမွာေလ။ မိုက္ဇာတ္ရွည္ခဲ့သမွ် ကိုယ္ပဲခံရမွာကိုး။ 

ဆိုေတာ့ကား -(ဆိုေတာ့ကား) မိုက္တယ္္ဆိုတာကလဲ   ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကိုအလိုလိုက္မႈတစ္ခုပဲ  မဟုတ္လား။ စိတ္ထဲရွိတိုင္းမိုက္၍ ပတ္၀န္းက်င္အရြဲ႕တိုက္ေနမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ဘယ္ေသာအခါမွ ေအးခ်မ္းၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

ေၾသာ္ - လူေတြ လူေတြ တစ္ေယာက္ထဲေတာင္တည့္ေအာင္မေနႏိုင္ၾကတာ
 ျပႆနာေတြမီးထြန္းရွာေနတာလဲ တကယ္ေတာ့ မဆန္းပါဘူးေလ။       
အင္း - ဒါဆို လွ်ာရွည္ၿပီးေရးေနမိတာကိုက ငါပဲ မွားေနလားမသိ။

Wednesday, April 17, 2013

မွားတဲ့အခါလဲ မွားတာေပါ့

အမွတ္မထင္ၾကားလိုက္တဲ့အသံတစ္ခုေၾကာင့္ သြားလက္စ ေျခလွမ္းမ်ား တုန္႔ခနဲ ရပ္သြားသည္။ ပိုၿပီးေတာ့ ေသခ်ာေအာင္ ၿခံ၀င္းအနားသို႔ကပ္ၿပီး နားေထာင္မိလိုက္ေသာအခါ - -

“ လႊတ္ေနာ္ ၊ လႊတ္ ၊ လႊတ္ ၊ ရွင္ - ရွင္ - ရွင္  ၊ မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္”
“ မေအာ္ပါနဲ႕ကြာ ၊ မေအာ္ပါနဲ႕ ၊ ငါ မင္းကို တကယ္ခ်စ္တာပါ၊ တကယ္လက္ထပ္ယူမွာပါ”
“ လႊတ္ ၊ လႊြတ္ ၊ ကယ္ၾကပါဦးရွင့္ ၊ ကယ္ၾကပါဦး”

ေသခ်ာပါၿပီ။ ဒီေကာင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အလုိမတူပဲ အဓမၼျပဳေနတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေနၿပီ။ ဒီေတာ့ မိမိက တာ၀န္သိျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ရပ္ကြက္ရံုးအေၾကာင္းၾကားၿပီး ရဲစခန္းအပ္ ဖမ္းလိုက္ရံုပဲရွိသည္။

သို႔ႏွင့္ ရပ္ကြက္ရံုးသို႔ အလ်င္ျမန္သြားၿပီး သက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးမ်ားႏွင့္အတူ ေစာေစာက ဘေမာင္၏ အိမ္သို႔ ေရာက္ရွိလာပါေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ထိ အသံေတြၾကားေနရတုန္းပင္ - -
“ က်မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္ ၊ အဟင့္ အဟင့္ အဟင့္ က်မ ရွိႀကီးခိုးပါတယ္၊ က်မကိုသနားပါ”
အခ်ိန္မီွေသးတယ္။ ရပ္ကြက္လူႀကီးမ်ားအားလံုးမွာလဲ အသံၾကားၿပီး ေဒါသေတြထြက္ေနၾကေလ၏။
“ ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္”
ဥကၠ႒က ေဒါသတစ္ႀကီးျဖင့္ တံခါးကို ေခါက္လိုက္ေလ၏။       ေနာက္ထပ္ အရွိန္ျပင္းျပင္း ၂ ခါေလာက္ထပ္ ေခါက္လိုက္မွ အသံေတြတိတ္သြားၿပီး ဘေမာင္တစ္ေယာက္ တဘက္ေလးကို ခါးမွာပတ္ၿပီး အ၀တ္စား မပါပဲတံခါးလာဖြင့္ေလ၏။ဘာမွေျပာမေနေတာ့ပဲ မိမိအပါအ၀င္ လူႀကီး ၄ ေယာက္ေလာက္က ဘေမာင္၏ လက္ႏွစ္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္လုိက္ေလ၏။ ဘေမာင္ကေတာ့ အံ့ၾသသလိုလိုနဲ႕ - 

“ ဟ ဟ ဟ ဟိတ္လူေတြ ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒါဘာလုပ္တာလဲဗ်၊ က်ဳပ္မွာဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ”
“ ဟာ ဒီေကာင္ ငါလုပ္လိုက္ရင္ နာေတာ့မယ္ ၊ မင္း အခု အလိုမတူပဲ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အဓမၼျပဳက်င့္မလို႔ မဟုတ္လား”
“ ဟာ ဥက္ ဥက္ ( စကားေတြပင္ ထစ္လွ်က္ ) ဥကၠ႒ႀကီးရယ္ ၊ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ၊ က်ေနာ္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဘာမွမလုပ္ရပါဘူး”
 
“ ေဟ့ ေကာင္ မင္းပုံစံကို ျပန္ၾကည့္လုိက္ဦး ”
“ ဟာ ဒါက်ေနာ္္ ေရခ်ဳိးမလို႔ လုပ္ေနတာေလ၊ ခင္ဗ်ားတို႕တံခါးေခါက္သံၾကားလို႕ကမန္းကတန္းထြက္လာတာ”
“ ေဟ့ ေကာင္ ဒါဆို ေစာေစာက အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္ၿပီး ေတာင္းပန္ေနတဲ့အသံေတြကေရာ ”
ထုိအခါမွ ဘေမာင္တစ္ေယာက္ ဇာတ္ေရလည္သြားေလေတာ့၏။ 

“ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဥကၠ႒ႀကီးရယ္ ၊ အဲဒါက က်ေနာ္ ေနာက္ပြဲမွာပါမဲ့ ဇာတ္၀င္ခန္းအတြက္ ေရမခ်ဳိးခင္ အသံတု ေလ့က်င့္ေနတာပါ ၊ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အဓမၼျပဳက်င့္ေနတာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ”
ထိုအခါ ရပ္ကြက္လူႀကီးမ်ား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ခါ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အၾကည့္အားလံုးက က်ေနာ့္အေပၚစုၿပံဳေရာက္လာေလေတာ့၏။

က်ေနာ္လည္း သူတို႕မ်က္ႏွာေတြကို မခ်ိၿပံဳးေလးၿပံဳးၾကည့္ၿပီး - -
“ အဲ . အင္း . ဟုိ၀ွါေပါ့ေနာ္။ အဟမ္း - က် - က်ေနာ္လဲ တာ၀န္သိျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဒုကၡေရာက္ ေနတဲ့လူကို ကူညီရေအာင္လို႔ေပါ့ေနာ္၊ အဲ . ဟို၀ွါေပါ့ေနာ္ ၊ အင္း - အဲ ၊ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ေပါ့ေနာ္။ အဟီးးး မွားတဲ့အခါလဲ မွားေပမေပါ့လို႔ေပါ့ေနာ္ - ဟိုဒင္းေပါ့ေနာ္ ၊ အဲ ဟို၀ွါေပါ့ေနာ္ -  -  -  -  -  -  -  -  -  ဟို -  - ဟို - လစ္ပီဗ်ဳိ႕ ------ ။”

Saturday, April 13, 2013

ထုိ႔ေၾကာင့္“ေျမေအာက္ရထား” ဟုေခၚသည္

နတ္ႀကီးပါတယ္ဆိုတဲ့ စကၤာပူ အခုေတာ့လဲ အလည္တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ နတ္ႀကီးတယ္ဆိုတာ တစ္ျခား အေၾကာင္းေတာ့ဟုတ္ပါဘူး။   တစ္ခ်ဳိ႕သြားတဲ့လူေတြ (reject) ထိၿပီး အ၀င္မခံတဲ့အတြက္ တပ္ေခါက္ၿပီး ျပန္လွည့္လာရတဲ့အျဖစ္ေတြေၾကာင့္ပါ။       မိမိတို႕မွာေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ ဘာျပႆနာမွ မရွိခဲ့ေပ။ 

ထံုးစံအတိုင္း ၿမိဳ႕ထဲ အလည္ပတ္ထြက္တဲ့အခါ မိမိတို႔ထက္အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနေသာ (အရင္ဆိုေပမဲ့ -၃- ထဲပဲကြာတာပါ)      ေနာင္ေတာ္ႀကီး(ကိုေခ) က      (guide) လုပ္ၿပီး လိုက္ပို႔တယ္ဆိုပါေတာ့။ 
တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ - 

“ ငါ့ညီ (သူေခၚေနက်ေလသံျဖင့္ ) မင္းတို႔ ေျမေအာက္ရထားစီးဖူးလား”
“ဟိုေန႔က ေလယာဥ္ကြင္းမွာေတာ့ (sky train) စီးခဲ့ရတယ္ဗ်၊ ေျမေအာက္ ရထားေတာ့    စီးဖူးဖို႔ ေနေနသာသာ ျမင္ကို မျမင္ဘူးေသးဘူး”

ထိုအခါ ေနာင္ႀကီးက (သူကစီးဖူးတယ္ဆိုေတာ့ ၾကြားခ်င္တဲ့ေလသံနဲ႔တူပါတယ္)
“ေအး ဒါဆို ခဏေနရင္ ငါျပမယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစ်းကို အဲဒီရထားစီးၿပီးသြားၾကတာေပါ့”
“တင္းပ ၊ တင္းပ”
ခဏအၾကာမွာ မိမိတို႔သြားေနတဲ့ လမ္းေဘးမွ (sky way) ေပၚတြင္ျဖတ္ေမာင္းလာေသာ ရထားတစ္စီးကို လက္ညိွဳးထိုးျပၿပီး - -
“ဟိုမွာ ဟိုမွာ - အဲဒါေျမေအာက္ရထားပဲ”
“အန္”
နည္းနည္းေတာ့ စဥ္းစားရၾကပ္သြားသည္။ ေျမေအာက္ရထားလဲ ေျပာေသးတယ္။ 
(sky way) ေပၚမွာေမာင္း ေနတာ။ဒါနဲ႕ (စိတ္ထဲမွာ မရိုးမရြျဖစ္သြားလို႕ ) ေနာင္ႀကီးကို လက္တို႔ေမးရပါေတာ့တယ္။

“ေနာင္ႀကီး ၊ ေျမေအာက္ရထားဆိုတာ အဲဒါႀကီးေပါ့ - - ဟုတ္လား”
“ေအး ၊ ဟုတ္တယ္ေလ”( သူကေတာ့ခပ္တည္တည္နဲ႕ေပါ့)
“ဟာ ေနာင္ႀကီး မေနာက္နဲ႕ေလဗ်ာ၊ ေျမေအာက္ရထားဆိုရင္ ေျမႀကီးေအာက္က ေမာင္းတာမဟုတ္ဘူးလား”
“ေအာ္ - တစ္ခ်ဳိ႕ဘူတာေတြက ေျမႀကီးေအာက္မွာထားတာေလ။ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာမွာေတာ့ ဒီလိုပဲ (sky way) သြားတာေပါ့”
“ေအာ္ -- -- -- -- -- --”

ထုိ႔ေၾကာင့္ “ေျမေအာက္ရထား”ဟုေခၚသည္လို႔ပဲ မွတ္သားမိပါေတာ့သည္။
(ဟာသအျဖစ္ျဖင့္ တင္ဆက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ)

Friday, April 12, 2013

ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းမ်ား


သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ လာေရာက္ပညာသင္ၾကားေနၾကေသာ စာသင္သားရဟန္းေတာ္မ်ား မပင္မပန္း ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ မိမိတို႔အလိုရွိေသာ ပညာရပ္မ်ားသင္ၾကားႏိုင္ေစရန္ရည္ရြယ္၍ ဘ၀တစ္ပါးေျပာင္းသြားေသာ ခမည္းေတာ္ႀကီး ဦးေသာင္းအားရည္စူးၿပီး မယ္ေတာ္ႀကီး ေဒၚႏွင္း (သား) အရွင္အာစိ႑ၢ ( မ်ဳိးဆက္သစ္အရွင္) မွ (USD-100) အားလွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ ၄င္းေနာက္ မိမိ၏ ရဟန္းဒကာ- ဦးမင္းေအာင္+ရဟန္းဒါယိကာမ - ေဒၚရီရီစန္းတင့္မိသားစု၊ ၄င္းေနာက္ ရဟန္းဒကာ (ကံထပ္) ဦးေအာင္ႏိုင္+ ရဟန္းဒါယိကာမ (ကံထပ္) ေဒၚရီရီျမင့္ (အေဖ့ေျခရာ-ျမတ္) ပန္႔ ဆီဆိုင္မိသားစု ၊ ၄င္းေနာက္ မိမိအား ငယ္ရြယ္စဥ္အခါ စာသင္သားဘ၀ ကတည္းကလိုအပ္သည္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ေထာက္ပံေပးခဲ့ၾကေသာ တစ္၀မ္းကြဲ အမမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ (ဦးေအာင္သန္း) + ေဒၚစိန္ေမ ၊ ေဒၚျမသန္း (သမီး) မဇင္ဇင္မိုးတို႔မွလည္း အသီးသီး (USD-100)ကို သီရိလကၤာႏိုင္ငံ၊ ကိုလံဘိုၿမိဳ႕ ၊ မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္း နာယကဆရာေတာ္ ( မႏၱေလး) အထံသို႔ အလွဴရွင္မ်ားကိုယ္စား လွဴဒါန္းေပးခဲ့ပါတယ္။

ယေန႔ယခု ျပဳခဲ့သမွ်ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ  အစုစုကို မ်ဳိးဆက္သစ္အရွင္ ဘေလာ့ဂ္သို႔  လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ အားလံုးေသာ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားႏွင့္တကြ အားလံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမ်ား အကြ်ႏ္ုပ္ႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ကုသိုလ္ရရွိပါေစျခင္းအက်ဳိးငွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕၏ အဖို႔ဘာဂဟူသမွ်ကို အမွ်ေပးေ၀အပ္ပါတယ္။ သာဓု ေခၚဆိုႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။ ။ 

အလွဴရွင္မ်ားအား ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းလႊာမ်ားျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။

မ်ဳိးဆက္သစ္အရွင္ ၏ အလွဴေတာ္ ( သာဓု ေခၚဆိုႏိုင္ပါေစရန္)
ရဟန္းဒါယကာ-ဦးမင္းေအာင္+ရဟန္းဒါယိကာမ-ေဒၚရီရီစန္းတင့္မိသားစုအလွဴေတာ္
(ဦးေအာင္သန္း)+ေဒၚစိန္ေမ၊ေဒၚျမသန္း (သမီး) မဇင္ဇင္မိုး-  အလွဴေတာ္
ရဟန္းဒါယကာ-ဦးေအာင္ႏိုင္+ရဟန္းဒါယိကာမ-ေဒၚရီရီျမင့္မိသားစု အလွဴေတာ္

Thursday, January 24, 2013

အနႏၱေမတၱာရွင္ ေမြးေမေမ ဆီသို႔ - စာတစ္ေစာင္







တစ္ရက္ေသာ ဥပုသ္ေန႔တြင္ မယ္ေတာ္ႀကီးက သီလယူအၿပီး သားေတာ္ေမာင္ပဥၨင္းရွိရာ အေဆာင္ေလးသို႔  ေရာက္လာခါ        “ ဦးဇင္း၊ ႏိုင္ငံျခားကို ေက်ာင္းသြားတက္မလို႔ဆို” ဟု၀မ္းနည္းသံတစ္၀က္ျဖင့္ေမးလာေလ၏။                                                                                                                        
“အင္း ၊ ဟုတ္တယ္ေလ ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဒကာမႀကီး”                                                        “တပည့္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီကို မသြားေစခ်င္ဘူးဘုရား” ဟု ငိုသံပါပါႀကီးျဖင့္ေျပာၿပီးငိုခ်ေလေတာ့၏။                             
ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကစုထားသည္မသိရေသာ             မ်က္ရည္မ်ား      တစ္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ သြန္ခ်ၿပီး သားေတာ္ေမာင္ပဥၨင္း  ေရွ႕မွာ ေခါင္းႀကီးငံု႔ၿပီး တရႈတ္ရႈတ္ျဖင့္ ငိုေနေလေတာ့၏။        အင္း - - - ခက္ေတာ့ခက္ေခ်ၿပီ။ မိမိမွာလည္း  ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမကအဲလိုငိုေနေတာ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေအာင့္သလိုလိုနာက်င္သလိုလိုဘာမွန္းမသိတဲ့     ေ၀ဒနာတစ္ရပ္ေပၚထြက္လာတာ
ကေတာ့အမွန္ပါပဲ။ဒါနဲ႔ပဲအေမ့ပခုံးေလးကို အသာအယာကိုင္ၿပီး                 “ေအာ္ အေမရယ္ ၊ ဒါ ငိုစရာမွမဟုတ္တာ”  ဟုႏွစ္သိမ့္ရင္းေျပာလိုက္မိပါေသးသည္။         ေျပာလို႔သာေျပာလိုက္ရသည္ မိမိမွာလဲမ်က္ရည္ေတြမက်မိေအာင္အေတာ္ေလးကိုထိမ္းထားလိုက္ရေလ၏။    
                            
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ႏိုင္ငံျခားဆိုတာ        အေမတို႔ရြာနဲ႕ သိပ္ကိုအလွမ္းေ၀းတယ္ေလ၊ တကယ္လို႔ အေမ့သားေလး                  ႏိုင္ငံျခားမွာ                    တစ္ခုခု ေနမေကာင္းထိုင္မသာျဖစ္ရင္ ဘယ္သူက ျပဳစုေပးမွာလဲ။   ျပဳစုေပးတဲ့လူရွိဦးေစဦးေတာ့ အေမ့လိုၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႕ ဘယ္သူက ဂရုစိုက္ေပးႏိုင္မွာလဲ”တဲ့။ “ေအာ္ အေမရယ္” ဟုသာစိတ္ထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရရြတ္မိပါေတာ့တယ္။                           
မိမိကိုယ္တိုင္က       သာသနာ့၀န္ထမ္းျဖစ္ေနေတာ့    ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ သီလေပးရင္း  မိဘေမတၱာ အေၾကာင္းတရားေတာ္တစ္ခ်ဳိ႕ကို ေဟာခဲ့ဘူးပါတယ္။အဲဒါကလည္း စာေတြဖတ္ၿပီးေဟာျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ အခုေတာ့လဲ စာထဲက      စကားလံုးေတြထက္       မိဘေမတၱာကို     သေဘာေပါက္ေစတဲ့ အေမ့ရဲ႕ စကားေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာေ၀ဒနာေတြက တဆင့္ အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာေစတနာေတြကို ပိုၿပီးျမင္ေယာင္    
 ေနမိပါေတာ့တယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္ကမိဘတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့ အေမ့ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး သားသမီးေတြအေပၚမွာထားတဲ့ မိဘေတြရဲ႕     ႏွလံုးသားထဲက     စကားေတြကို ၾကားေယာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိလာတယ္ ဆိုရမလားပဲ။          ေၾသာ္ - - တကယ္တမ္းေတြးၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း သူကိုယ္တိုင္က ရင္နဲ႔လြယ္ၿပီးေမြးေပးခဲ့တာကိုး။             အင္း - - အေမကေတာ့           သူ႕က်န္းမာေရးကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္  ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို သားအတြက္ပူပန္ေပးခဲ့တာပါလား။              သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကူးေတြကဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးက်ယ္ေနပါေစ။        အေမ့အတြက္ကေတာ့    လူမမယ္ေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ရင္ခြင္ေအာက္က အေပ်ာက္ မခံႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား ။            ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ဘယ္လိုအေျခေနပဲျဖစ္ျဖစ္။          အဆင္ေျပတာ မေျပတာ   အသာထားလို႔ ေရေျမျခားသြားမဲ့သား တစ္ေယာက္ကို  အေမကဘယ္လိုစိတ္မ်ဳိးနဲ႕မ်ား မပူပန္ပဲေနပါ့မလဲ။                                                                   
“သားရယ္၊အေမ့ကိုတရားမရွိဘူးပဲေျပာေျပာ၊တရားမသိဘူးပဲေျပာေျပာ၊သားကိုခ်စ္တဲ့ေဇာေတြကေတာ့ အေမ့ရင္ထဲမွာ အျပည့္ပါပဲ သားရယ္။  ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္    အေမ့သေဘာကေတာ့မသြားေစခ်င္ဘူး”           
အေမကေတာ့သူ႕ရင္ထဲမွာမခံစားႏိုင္ေတာ့လို႔ထင္ပါရဲ႕။ဘယ္လုိႏွလံုးသားနဲ႔မ်ားအေမ့စကားေတြၾကားမွာ   ေတာင့္ခံႏိုင္ပါ့မလဲ။       အေမ့စကားေတြၾကားမွာ      ခံစားခ်က္မ်ားလည္း ေပ်ာ္၀င္သြားခဲ့ပါတယ္။ အၿပံဳးခ်ဳိခ်ဳိေတြနဲ႕        အေမ့ကို ႏွစ္သိမ့္ေနေပမဲ့          သားေတာ္ေမာင္ပဥၨင္းရဲ႕ႏွလံုးသားအစံုဟာ အေမ့မ်က္ရည္ေတြၾကားမွာေမွ်ာပါသြား ခဲ့ၿပီေလ။

ထုိေန႔ညက ေတာ္ေတာ္နဲ႔   အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။                    အခန္းတံခါးကိုေစာေစာစီးစီးပိတ္ၿပီး တစ္ေယာက္ထဲႀကိတ္ ငိုေနမိပါေသးတယ္။        ေအာ္ ကိုယ့္ဘက္ကေတြးၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ အေမက သံေယာဇဥ္နယ္္ပယ္က်ယ္တဲ့ လူ႔ဘံုအလည္မွာေလ။ မိမိကသာသနာ့၀န္ထမ္းဆိုေတာ့ အမ်ဳိး ၊ဘာသာ ၊ သာသနာ အေနနဲ႔ေတြးၾကည့္မိတဲ့  အခါလုပ္စရာေတြအမ်ားႀကီးမဟုတ္ပါလား။                   အေမ့ကို သနားၾကင္နာေပမဲ့ ဘုရားေပးတဲ့အေမြသာသနာ့အေရကိုၿခံဳထားရေတာ့အေမ့ရဲ႕သံေယာဇဥ္ေတြၾကားမွာ ၾကာၾကာနားမေနႏိုင္ေသးဘူးဆိုတာ အေမသိေအာင္ ဘယ္လိုမ်ားေျပာရပါ့မလဲ။

ေလယာာဥ္တက္ရမဲ့ရက္နီးလာၿပီမို႔ ရန္ကုန္ကိုသြားရပါေတာ့မယ္။လာၿပီးႏႈတ္ဆက္ၾကတဲ့လူေတြအမ်ဳိးေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးရဲ႕ၾကားမွာ အေမမ်ားပါမလားလို႕လိုက္ရွာၾကည့္မိပါေသးတယ္။  လိုက္ပို႔မဲ့ကားက အရံသင့္ျဖစ္ေနလို႔သာ ကားေပၚတက္လိုက္ရတယ္ ။               အေမ့မ်က္ႏွာကို          မျမင္ရေတာ့  သိမ္ငယ္သလိုလိုေတာ့ ခံစားရတယ္။        ေအာ္ အေမရယ္ အေမမသြားေစခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားကို သြားလို႔ အေမစိတ္မ်ားနာေနတာလား။ ဘာပဲေျပာေျပာ ထြက္လာခါနီးမွာ                အေမ့မ်က္ႏွာမျမင္ခဲ့ရေတာ့  (အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ )  ရင္ထဲမွာငိုခ်င္ေနမိ  သလိုလို။          “ေအာ္ ေနႏိုင္ရက္လိုက္တာ အေမရယ္” လို႔မ်ားစိတ္ထဲမွာ ခံစားမိရင္ အေမ့သားအတြက္ ငရဲႀကီး သြားမလားပဲေနာ္။       ကိုယ္လဲပဲ ပုထုဇဥ္ေပမို႔ မ်က္ရည္တစ္ခ်ဳိ႕ေတာ့ ထြက္က်ခဲ့မိပါတယ္။           သားရဲ႕ရင္ထဲမွာ အသံတိတ္ငိုေနတာ  ဘယ္သူမ်ား
သိႏိုင္ပါ့မလဲ အေမရယ္။

ဒီလိုနဲ႔ေလယာဥ္ႀကီးကိုစီး ၊        သူမ်ားေတြ အထင္ႀကီးတဲ့ေနရာ               ( တစ္နည္းေျပာရင္ ) အေမမသြားေစခ်င္တဲ့        ေနရာအခုေရာက္လာခဲ့ၿပီေလ။              ေခ်ာေမာစြာေရာက္ရွိေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကလည္း     ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုတဲ့အေၾကာင္း        အေမ့ကိုအားရပါးရေျပာမယ္ ဆိုၿပီး ေရာက္ၿပီးေနာက္ရက္ ဖုန္းဆက္ခါ    အေမ့ကိုေခၚ ခိုင္းလိုက္ပါေသးတယ္။          ( ၁၅ ) မိနစ္ ၾကာမွဖုန္းျပန္ဆက္တယ္။ အေမေရာက္မလာခဲ့ဘူး။   ေအာ္ အလုပ္ေတြ ရွိေနလို႔ၾကာေနတာေနမွာပါ။ ဒါနဲ႔ေနာက္ထပ္ (၁၀) မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ တစ္ခါ ျပန္ေခၚလိုက္ပါေသးတယ္။             ဒီတစ္ခါလဲ အေမေရာက္မလာေသးဘူး။တကယ္ေတာ့ ဖုန္းဆိုင္နဲ႔အေမ့အိမ္က အလြန္ဆံုး ( ၅)မိနစ္ေပါ့။

 ေနာက္ထပ္ ( ၅ )မိနစ္ေလာက္မွာတစ္ခါျပန္ဆက္ေတာ့ ေရာက္လာပါတယ္။                 ဒါေပမဲ့ အေမမဟုတ္ပဲ မမျဖစ္ေနတယ္။   ဘယ္သူလာလာ အက်ဳိးအေၾကာင္းေတာ့ သိရတာေပါ့။  ဒါနဲ႔ဘာလို႔ အေမမလာတာလဲလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့မွ               “ ဦးဇင္းေရ ၊      အေမက ဦးဇင္းသြားကတည္းက တစ္ခ်ိန္လံုးငိုေနတာ ၊     ခုလဲ ဦးဇင္းကို သတိရလို႔ဆိုၿပီး လိုက္မလာဘူး ဦးဇင္း ၊       မမကိုေျပာေလ အိမ္ေရာက္မွ အေမ့ကိုျပန္ေျပာလိုက္မယ္”          

 ေအာ္ အေမရယ္ ၊   ႏိုင္ငံေတြျခားေနလည္း သံေယာဇဥ္ဓာတ္ခံေတြရွိေနသမွ်   မ်က္ရည္ေတြကို  အသံုးခ်ၿပီး  လြမ္းျပေနရဦးမယ္အေမ - ။ 

ပညာေရးအတြက္ ေနရပ္ကိုစြန္႔ခြါ             အေမ့ရဲ႕အၾကင္နာေတြကို ေက်ာခိုင္း ကံၾကမၼာခိုင္းတဲ့
အလုပ္ေတြကိုလုပ္ ဘာမွမဟုတ္ေသးတဲ့     သုညဘ၀ကို အေရာင္တင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခ်ဳိ႕နဲ႕ သားရဲ႕ဘ၀ကို ျမွဳပ္ႏွံရေတာ့မယ္။ 

  
 ဒီလိုနဲ႔  - -  အခ်ိန္နာရီေတြၾကာျမင့္လို႔ အေမနဲ႕ရြာကိုခြဲခြာခဲ့တာ လေတြေတာင္အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီပဲေလ။


ေၾသာ္  -  - ဘာလိုလိုနဲ႔          အေမနဲ႔ရြာကိုခြဲျခာလာခဲ့တာ ခုဆို တစ္ႏွစ္ျပည့္ဖို႔          ဘာမွေတာင္ မလိုေတာ့ပါလားေနာ္။ အေမေရာ ေနမွေကာင္းရဲ႕လား။ ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ အင္တာနက္ဆိုင္မွာ အေမ့မ်က္ႏွာေတြလိုက္ရေသး တယ္။          “အေမ  ေနမွေကာင္းရဲ႕လား”        လို႕ေမးလိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြတစို႕စို႕နဲ႔ ငိုသံေတြ ေရာေထြးလို႕              “ေကာင္းပါတယ္                 ဦးဇင္းရယ္။ ဦးဇင္းေရာ ေနေကာင္းရဲ႕လား”တဲ့          “ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ ၊ အေမလဲ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ေနာ္” လို႔ေျပာလုိက္ေတာ့ ဘာသံမွ ျပန္မၾကားရေတာ့ေပ။          တရႈတ္ရႈတ္နဲ႔ ငိုသံေတြကိုသာဆက္တုိက္ ၾကားေနရေလ၏။  

 ေနာက္ေတာ့မွ မမက “ ဦးဇင္း ၊ တပည့္ေတာ္တို႔လဲ ေစ်း၀ယ္စရာရွိလို႔ ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္  က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္၊လုိတာရွိရင္ မွာလိုက္ေနာ္ ၊အမတို႔လဲ အားလံုးအဆင္ေျပပါတယ္ ၊ဦးဇင္း စာႀကိဳးစားေနာ္ အမလဲ အေမ့က်န္းမာေရးကို အၿမဲဂရုစိုက္ေပးပါတယ္ ၊ ဒါပဲေနာ္” 

သံေယာဇဥ္    တစ္ပံုတစ္ပင္နဲ႔ ၿပံဳရႊင္ေနတဲ့ဟန္ျပလို႔ ငိုသံမပါေအာင္ စကားကို      ဘယ္လိုပဲထိမ္းထိမ္း အေမ့ရင္ထဲမွာဘယ္ေလာက္ျပင္းထန္တဲ့ေ၀ဒနာေတြျဖစ္ေနမလဲဆိုတာ    သားသိေနပါတယ္အေမရယ္။ 
ဖန္၀ါဆင္ျမန္း ၀တ္သကၤန္းကိုရံုထားရေပမဲ့ခံစားမႈမဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားေတာ့ သားမွာ မရွိပါဘူး    အေမရယ္။  အေမနဲ႔ထပ္တူထပ္မွ်    သားကိုယ္တိုင္ ခံစားေနခဲ့ရတာေတြကို အေမမသိေအာင္    ရင္ထဲမွာမ်ဳိသိပ္လို႔ အံႀကိတ္ၿပီးငိုခဲ့ရဖူးပါတယ္။

ေအာ္ အေမရယ္ - အေမစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႕ ဖြင့္မေျပာမိခဲ့တာေလးရွိေသးတယ္။   အဲဒါဘာလဲဆိုရင္ သားေျခေထာက္မွာ ေျခစြယ္ငုတ္တာျပန္ျဖစ္ေသးတယ္ေလ။    ရြာမွာျဖစ္တုန္းကဆို အေမကိုယ္တိုင္ေသခ်ာ လုပ္ေပးလို႕ ေပ်ာက္ခဲ့ေပမဲ့                     အခုဒီေရာက္တဲ့အခါ ေဆးခန္းမွာ      ထံုေဆးေပးၿပီးေတာ့ ခြဲလိုက္ရတယ္ေလ။         အဲဒီညကဆို အနာအရွိန္ေၾကာင့္ အဖ်ားတက္တဲ့အခါ အေမနဲ႔ရြာကို ဘယ္လိုကို လြမ္းလို႕လြမ္းေနမွန္းမသိဘူး အေမရယ္။    
     
အေမ့ရဲ႕ အၾကင္နာေတြ ျမင္ေယာင္ၿပီး အိပ္မက္အျဖစ္နဲ႔ေတာင္  ခဏ၀င္လာပါေသးတယ္။ တကယ္ပဲ ရြာျပန္ေရာက္ေနတယ္ထင္လို႔ ဘယ္လိုေပ်ာ္လို႔ ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိပါဘူး။            မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ အနာကကိုက္လို႔နာတာကို အေမက ေဆးထည့္ေပးလို႔နာတယ္ထင္ၿပီး   “ အေမ့ ၊ နာလိုက္တာ ”ဆိုၿပီးေတာ့ ေယာင္လို႔ေတာင္ေအာ္လိုက္မိပါေသးတယ္။

ေၾသာ္ တကယ့္     တကယ္ေတာ့လည္း           ဘယ္ကိုပဲသြားသြား ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ တိုက္ဆိုင္သည္ျဖစ္ေစ         မတိုက္ဆိုင္သည္ျဖစ္ေစ   အရင္တစ္ခ်ိန္ကေႏြးေထြးစြာေပးခဲ့ဘူးတဲ့ အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာေစတနာအၾကင္နာေတြက    သားတို႔သမီးတို႔ရင္ထဲမွာ       ထာ၀ရလန္းဆန္းစြာ ပြင့္လန္းေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ မိဘကို ျမတ္ႏိုးတန္ဘိုးထားတတ္သူ တိုင္းသိႏိုင္ပါတယ္။

အေမရယ္ သားရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္        ကိုယ့္ရပ္ရြာအတြက္ လုိအပ္ခ်က္ေတြျဖည့္ေပးႏိုင္ဖို႔ သားမွာ ပညာေရး၀မ္းစာ အရည္ခ်င္းေတြျပည့္လာတဲ့အခါ  အေမရွိတဲ့ရြာဆီကို အျမန္သာျပန္လာခဲ့ပါမယ္။ 
 အဲဒီအခါက်မွအေမ့ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့သံေယာဇဥ္အမွ်င္ေတြအတြက္        ဓမၼေရစင္ သက္သက္နဲ႔ ပတ္ျဖန္းကာေဆးေၾကာေပးပါဦးမယ္။ အေမ့သားျပန္အလာကို က်န္းမာစြာေစာင့္ႀကိဳေနပါေတာ့ -။

အေမႏွင့္တကြအားလံုးေသာ ရြာသူရြာသားမ်ားက်န္းမာခ်မ္းသာၾကေစလို႔အၿမဲဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္ ။ အေမအလြမ္းေျပေစဘို႔ သားရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးလဲပို႔လုိက္မယ္ေနာ္ ၊ အေမ ထာ၀ရေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
                                                                                       
                                                                                       သားေတာ္္ေမာင္ပဥၨင္း                
                                                                                         ( ေခတၱသီရိလကၤာ )



  ( အနႏၱေမတၱာရွင္ ေမြးေမေမဆီသို႔ - စာတစ္ေစာင္ )


ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္ေတြစိုလို႔ ၊ အေမတကယ္ငိုေနတာေပါ့။
သံေယာဇဥ္အမွ်င္မ်ားကို ၊ ခင္အားပိုေနတဲ့ အေမ။

ရုန္းမထြက္ႏိုင္လို႔ မ်က္ရည္က် ၊ အငိုစေတြ ရွင္သန္ေစတာေပါ့။
တရားမသိလို႔ အားခ်ိေနတာမဟုတ္ ၊ မဆင္ျခင္တတ္လို႔ ရင္ခြင္အက္ေနတာပါ။

သား နားလည္ပါတယ္။ ၊ေတြ႕တဲ့အခါ ၾကင္နာျပၿပီး
မျမင္သာလို႔ ေ၀းကြာသြားေတာ့  ၊ ေမတၱာပို႔ေပါ့ အေမရယ္။

ငိုေနမဲ့အစား ေမတၱာေလးပြားေတာ့ ၊ သားကိုသတိရေနမွ် ကုသိုလ္ရတာေပါ့။

သားဘ၀ကို ေႏြးေထြးေစတဲ့ အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာေတြအတြက္
ေက်းဇူးေတြျပန္ဆပ္ဖို႔ သားႀကိဳးစားေနပါတယ္။

ပူေလာင္ေစတဲ့ အေမ့ပါးထက္က မ်က္ရည္ေတြအား
ျမတ္ဘုရားေပးတဲ့ တရားေရေအးမ်ားနဲ႕ ေဆးေၾကာေပးပါရေစ။

သံေယာဇဥ္ႀကီးမားတဲ့ အေမ့အတြက္ ေျဖသာတဲ့ေဆးတစ္ခြက္ေပးလိုက္မယ္။
“အပၸမာေဒန ဘိကၡေ၀ သမၸာေဒထ”လို႔ သားကိုသတိရသမွ် ရြတ္ေနပါအေမ။

ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာရႊင္လန္းၿပီး မဂ္ဖိုလ္ပန္းဆင္ျမန္းႏိုင္ပါေစလို႔
ဆုေတာင္းအခါခါ ပတၳနာအႀကိမ္ႀကိမ္ျပဳၿပီးေတာ့
အေမ့ရဲ႕ေက်းဇူးတရားမ်ားကို သား အသိမွတ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။

ေသာကမ်က္ရည္ေတြစိုလို႔ အပူေတြပိုေနတဲ့ အေမ့မ်က္ႏွာမွာ
ဓမၼပီတိေတြေ၀ျဖာ၍ ထာ၀စဥ္ ေအးျမပါေစေသာ္။

( ျပာသိုလျပည့္ အေမေန႔ကို ႀကိဳဆိုေသာအားျဖင့္ ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။)